The Greek Roy of the Rovers Fan Club: Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για το Ρόυ Ρέης και τη Μέλτσεστερ!

1975: Ο Ρόυ τιμάται για τα 21 του χρόνια στο ποδόσφαιρο
(σχέδιο της Yvonne Hutton, για το περιοδικό Tiger)

«Βουτιά» στις «χάρτινες» ποδοσφαιρικές μας αναμνήσεις…

[Ένα σούπερ αφιέρωμα, από το λάτρη – νοσταλγό Νίκο Δ. – Θ. Νικολαΐδη]

Η Μέλτσεστερ Ρόβερς (Melchester Rovers) είναι φανταστική ποδοσφαιρική ομάδα της επίσης φανταστικής πόλης Μέλτσεστερ της εικονογραφημένης σειράς (κόμικ) Roy of the Rovers, το οποίο εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία -και άλλες χώρες- από το 1954 έως το 1993.^[1]

Ιστορία

Σύνθεση του Μπάρι Μίτσελ, που παριστάνει βετεράνους παίκτες της Melchester, από το μηνιαίο περιοδικό MotD.

Σύμφωνα με την παράδοση, οι Ρόβερς ιδρύθηκαν το 1885, κερδίζοντας τουλάχιστον τρία πρωταθλήματα και μερικά κύπελλα Αγγλίας κατά την προπολεμική εποχή. Το 1954, εντούτοις, εμφανίζεται το πρώτο επεισόδιο του σχετικού κόμικ, επικεντρωμένο στην ιστορία του μεγάλου σταρ της ομάδας Ρόυ Ρέης, του οποίου ο παππούς, Μπίλι Ρέης, είχε αγωνισθεί στο σύλλογο στις αρχές του 20^ου αιώνα. Έχοντας το Ρόυ σαν αρχηγό, η Μέλτσεστερ κερδίζει το πρωτάθλημα του 1958 και το Κύπελλο του 1959 που ήταν μια τεράστια επιτυχία. Ανάλογες επιτυχίες όμως ήρθαν και την επόμενη δεκαετία, με 3 τίτλους πρωταθλητή, δυο Κυπέλλων Αγγλίας, δυο Κυπέλλων Πρωταθλητριών Ευρώπης και ενός διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Εξώφυλλο του περιοδικού Tiger, σχεδιασμένο από τον Τζο Κολκάχουν.

Τη δεκαετία του '70 οι Ρόβερς πέτυχαν το πρώτο τους νταμπλ εγχώριων τίτλων και ο σχεδόν ισόβιος προπονητής τους Μπεν Γκαλογουέι προήχθη σε γενικό διευθυντή, παραχωρώντας τη θέση του τεχνικού στον πρώην ποδοσφαιριστή του συλλόγου και έως τότε βοηθό του, Τόνυ Στορμ. Ωστόσο, ύστερα από έναν ταπεινωτικό αποκλεισμό από την ερασιτεχνική ομάδα Σλίφορντ, την περίοδο 1974-75, ο Στορμ αποχώρησε και η ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας δόθηκε στον ίδιο το Ρόυ Ρέης. Με το Ρόυ πάικτη-προπονητή, η Ρόβερς κατάκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του 1975, νικώντας στον τελικό την Ελληνική ομάδα Αχιλλέα Νιάρχου, με σκορ 2-0.

Η δεκαετία του ‘80 έφερε πολλά νέα δραματικά γεγονότα στο σύλλογο, με κυριότερα τον υποβιβασμό στη Β΄ κατηγορία Αγγλίας, το 1981, ενώ την επόμενη χρονιά ο Ρόυ βλήθηκε στο κεφάλι από έναν παρανοϊκό ηθοποιό, παραμένοντας σε κώμα για αρκετές ημέρες. Οι Ρόβερς επανέρχονται πανηγυρικά στην Α΄ κατηγορία, αλλά μια διαφωνία του Ρόυ με τον πρόεδρο της ομάδας, οδηγεί στην (προσωρινή) αποχώρησή του. Το 1985 η Μέλτσεστερ κερδίζει ένα ακόμη κύπελλο Ευρώπης, όμως το 1986 οκτώ ποδοσφαιριστές του κλαμπ βρίσκουν το θάνατο κατά τη διάρκεια βομβιστικής επίθεσης στο Μπασράν, ένα φφανταστικό κρατίδιο του Περσικού Κόλπου, όπου έχουν μεταβεί για να λάβουν μέρος σε αγώνες επίδειξης.

Το 1988-1989 βρίσκει το γήπεδο της Μέλτσεστερ, το Μελ Παρκ να καταστρέφεται από ένα σεισμό, με συνέπεια η ομάδα να δώσει όσους αγώνες απομένουν στο Στάδιο Wembley του Λονδίνου.

Η δεκαετία του '90 σηματοδοτείται από το βαρύτατο τραυματισμό του Ρόυ Ρέης, κατόπιν πτώσης του ελικόπτερού του, που έχει σαν κατάληξη τον ακρωτηριασμό του αριστερού του ποδιού. Μετά από ένα πέρασμα από την Ιταλική Monza, ο Ρόυ επιστρέφει στο Μέλτσεστερ και αναλαμβάνει τη διοίκηση του συλλόγου. Η πορεία της ομάδας συνεχίζεται έως και τις αρχές του 2001, όταν διακόπτεται η έκδοση του περιοδικού Match of the Day που φιλοξενούσε τις περιπέτειες του δημοφιλούς αγγλικού σωματείου.

Roy of the Rovers comic (#1)

Αναλυτικά

1954-1955

Ο Ρόυ Ρέης εμφανίζεται στο εξώφυλλο του 1ου τεύχους του περιοδικού Tiger-The Sport and Adventure Picture Story Weekly στις 11 Σεπτεμβρίου 1954. Υπογράφει για τους Μέλτσεστερ Ρόβερς, κατόπιν υπόδειξης του κυνηγού ταλέντων (scouter) Alf Leeds. Ο Ρόυ και ο συμμαθητής και φίλος του Ουίλιαμ "Μπλάκι" Γκρέι πραγματοποιούν την πρώτη τους εμφάνιση με τα χρώματα του συλλόγου.

1955-1956

Ο Ρόυ και ο Μπλάκι πρωτοεμφανίζονται στην ανδρική ομάδα της Μέλτσεστερ, στην ισοπαλία (3-3) με τους Elbury Wanderers (Ο Ρόι σκοράρει δις).

1956-1957

Οι Ρόβερς τερματίζουν στην 4η θέση του πρωταθλήματος Αγγλίας, που είναι η καλύτερη μεταπολεμικά.

1957-1958

Η Μέλτσεστερ αναδεικνύεται πρωταθλήτρια.

1958-1959

Ο Ρόυ ορίζεται αρχηγός της ομάδας. Η Μέλτσεστερ κατακτά το F.A. Cup (Κύπελλο Αγγλίας) νικώντας με σκορ 3-2 τη Langton United (Ρόυ 2 γκολ).

1959-1960

Ο Μπόμπι Τσάρλτον αναλαμβάνει τη συγγραφή της ιστορίας, στις 13 Φεβρουαρίου 1960.

Η Μέλτσεστερ πρωταθλήτρια Αγγλίας.

1960-1961

Οι Ρόβερς κατακτούν το F.A. Cup, επικρατώντας με σκορ 2-1 επί της Corstone City (Ρόυ 2 γκολ).

1961-1962

Η Ιταλική ομάδα Stadia Baton προσφέρει £85,000 για να αποκτήσει το Ρόυ Ρέης.

Οι Ρόβερς δίνουν τον πρώτο τους αγώνα στα Κύπελλα Ευρώπης με την Ουγγρική Schonved από την οποία ηττώνται με σκορ 2-1.

1962-1963

Ο Ρόυ πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση με την Εθνική Ομάδα της Αγγλίας εναντίον της Νοτιοαμερικανικής Caragua. Η Αγγλία επικρατεί με σκορ 3-1 (Ρόυ 2 γκολ).

Η Μέλτσεστερ αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Αγγλίας.

1963-1964

Οι Ρόβερς κατακτούν το Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, νικώντας με σκορ 3-2 την Ιταλική Neifruno (Ρόυ 1 γκολ).

1964-1965

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Διηπειρωτικό Κύπελλο, νικώντας 2-1 την Νοτιοαμερικανική Bagota (Ρόυ 2 γκολ).

1965-1966

Οι Ρόβερς αποκλείονται στο Κύπελλο Ευρώπης από τους ερασιτέχνες της Νορβηγικής Trondheim και από το League Cup (Αγγλίας) από την ομάδα της τέταρτης κατηγορίας Midbury Town.

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Κύπελλο Αγγλίας, με σκορ 2-1 επί της Eastoke United (Ρόυ 1 γκολ).

1966-1967

Οι Ρόβερς κατακτούν το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης νικώντας με 2-1 την Πορτογαλική Alcero (Ρόυ 2 γκολ).

Η Μέλτσεστερ νικάει στο τελευταίο της παιχνίδι για το πρωτάθλημα με σκορ 7-0 τη Melboro και παραμένει στην κατηγορία.

1967-1968

Ο Ρόυ πετυχαίνει το 300ο του γκολ για τους Ρόβερς, σπάζοντας ένα 30χρονο ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου.

Πρωταθλητές Αγγλίας.

1968-1969

Πρωταθλητές Ευρώπης, με 3-1 επί της Πορτογαλικής Santova Rapid. Ο Ρόυ πετυχαίνει το δεύτερο γκολ.

Ο Κεν Μίλερ και ο Τέρι Ουέστ πετυχαίνουν τα άλλα δυο τέρματα, ενώ ο Μπλάκι Γκρέι σημειώνει αυτογκόλ.

1969-1970

Οι Ρόβερς κερδίζουν το Διηπειρωτικό Κύπελλο, νικώντας με σκορ 2-1 τη Sao Madro Nacional (Ρόυ 2 γκολ).

Ο Ρόυ επιλέγεται για την αποστολή της Εθνικής Ομάδας της Αγγλίας που θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό.

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Κύπελλο Αγγλίας, με 4-1 επί της Seaford Athletic (Ρόυ 1 γκολ).

1970-1971

Κυπελλούχοι Ευρώπης, με σκορ 2-1 επί της Βελγικής Standard Wasserdam (Ρόυ 1 γκολ).

1971-1972

Πρωταθλητές Αγγλίας.

Η Μέλτσεστερ κατακτά και το Κύπελλο Αγγλίας με 3-2 επί της Cranville United.

1972-1973

Πρωταθλητές Ευρώπης, νικώντας με 2-0 την πορτογαλική Corados (Ρόυ 1 γκολ).

Ο Ρόυ και ο Μπλάκι αγωνίζονται μαζί στην Εθνική Ομάδα της Αγγλίας στη νίκη επί της Ιταλίας, με σκορ 2-1 (Ρόυ 1 γκολ).

1973-1974

Οι Ρόβερς κατακτούν τα δυο εγχώρια Κύπελλα. Το League Cup με 1-0 επί της Highwood (Ρόυ 1 γκολ) και το F.A. Cup με 2-0 επί της Burndean (Ρόυ 2 γκολ).

1974-1975

Ο Ρόυ διορίζεται παίκτης-προπονητής, μετά τη φυγή του Τόνυ Στορμ.

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, νικώντας με 2-0 την Ελληνική ομάδα Niarkos ("Αχιλλέας" για την ελληνική έκδοση στο περιοδικό Αγόρι) (Ρόυ 1 γκολ).

1975-1976

Ο Ρόυ πετυχαίνει 'χατ-τρικ' για την Εθνική Αγγλίας στη νίκη με 3-0 επί της Γαλλίας στο Κύπελλο Εθνών Ευρώπης.

Ο Ρόυ παντρεύεται τη γραμματέα του συλλόγου και κόρη του προέδρου των Ρόβερς Μπεν Γκάλογουεϊ, Πένυ Λέιν. (Μόνο αφού έχει αγωνισθεί σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος νωρίτερα).

1976-1977

Η Μέλτσεστερ παραμένη αήττητη επί 29 αγώνες, δημιουργώντας ρεκόρ.

Οι Ρόβερς αναδεικνύονται πρωταθλητές.

Γεννιούνται τα δίδυμα παιδιά του Ρόυ και της Πέννυ, Ρόυ τζούνιορ και Μελίντα.

1977-1978

Ο Ρόυ αναλαμβάνει μάνατζερ στην Εθνική Ομάδα της Αγγλίας.

Η Μέλτσεστερ χάνει με 3-2 (Ρόυ 1 γκολ) στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, από την Ολλανδική Alkhoven.

1978-1979

Πρόταση στον Ρόυ να αναλάβει την Εθνική Ομάδα του κρατιδίου Basran του Περσικού κόλπου, αντί τιμήματος £,1εκατομμυρίου.

Ο Ρόυ σημειώνει ρεκόρ ταχύτερης επίτευξης τέρματος, σκοράροντας στο 4ο δευτερόλεπτο του αγώνα εναντίον της Kelburn για το Κύπελλο Αγγλίας.

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, νικώντας σε διπλό Τελικό με συνολικό σκορ 3-1 τη Δυτικογερμανική Rassburg (Ρόυ 2 γκολ).

1979-1980

Η Μέλτσεστερ αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Αγγλίας.

1980-1981

Οι Ρόβερς υποβιβάζονται στη Β΄ κατηγορία της Αγγλίας.

1981-1982

Ο Ρόυ πυροβολείται στο κεφάλι και παραμένει σε κώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι Ρόβερς σημειώνουν ρεκόρ ευρύτερης νίκης σε βάρος της Keysborough (14-0).

Η Μέλτσεστερ παραμένει αήττητη για τα 34 παιχνίδια της σεζόν και αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Β΄ κατηγορίας Αγγλίας.

1982-1983

Γεννιέται η κόρη του Ρόυ και της Πέννυ, Νταϊάνα.

Το γήπεδο των Ρόβερς γίνεται το πρώτο στην Αγγλία που διαθέτει μόνο θέσεις καθημένων.

Ο Ρόυ αποχωρεί από τη Μέλτσεστερ και αναλαμβάνει τη Walford Rovers, σαν παίκτης-προπονητής.

1983-1984

Ο Μπλάκι Γκρέι αναλαμβάνει παίκτης-προπονητής των Ρόβερς.

Ο Ρόυ επιστρέφει στη θέση του στη Μέλτσεστερ.

Οι Ρόβερς κατακτούν το Κύπελλο Αγγλίας, με 2-1 επί της Walford Rovers (Ρόυ 1 γκολ).

1984-1985

Ο Ρόυ οδηγεί ως αρχηγός την Εθνική Ομάδα της Αγγλίας σε ισοπαλία με τη Γαλλία (1-1, ο Ρόυ το γκολ).

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, επικρατώντας της Ισπανικής Real Santana στα πέναλτι με σκορ 5-3 (κανονικός αγώνας 2-2, Ρόυ 1 γκολ).

1985-1986

Ο Bobby Robson καλεί το Ρόυ στην Εθνική ομάδα που θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό.

Οι Ρόβερς πετυχαίνουν ένα νέο ρεκόρ πρωταθλήματος, μη δεχόμενοι τέρμα επί 12 συνεχόμενους αγώνες.

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Milk Cup, 3-0 επί της Tynecaster (Ρόυ 1 γκολ).

1986-1987

Οκτώ μέλη των Ρόβερς σκοτώνονται κατά τη διάρκεια τρομοκρατικού κτυπήματος στο Basran. Είναι οι Noel Baxter, Vic Guthrie, Steve Naylor, Carl Hunt, Neville Jones, Kenny Logan, Jimmy Slade και Trevor Cassidy.

Η Μέλτσεστερ κατακτά το Littlewoods Cup, επικρατώντας με σκορ 2-1 επί της Stambridge City (Ρόυ 2 γκολ).

Ο Ρόυ επιτυγχάνει και τα δυο τέρματα στη νίκη της Εθνικής Αγγλίας επί της Τουρκίας (2-0), για το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα).

1987-1988

Η Μέλτσεστερ παίρνει το πρωτάθλημα Αγγλίας.

1988-1989

Ένας σεισμός προκαλεί μεγάλες καταστροφές στο γήπεδο (Mel Park) των Ρόβερς. Η Μέλτσεστερ αναγκάζεται να μετακομίσει για τους εντός έδρας αγώνες της στο Στάδιο Wembley.

Οι Ρόβερς καταφέρνουν να επικρατήσουν με 3-1 της Melboro 3-1 στον τελευταίο αγώνα πρωταθλήματος, αποφεύγοντας τον υποβιβασμό (Ρόυ 2 γκολ).

1989-1990

Η Μέλτσεστερ κερδίζει το Κύπελλο Αγγλίας νικώντας με 2-1 (Ρόυ 1 γκολ) τη Weston Villa.

1990-1991

Ο Ρόυ τζούνιορ υπογράφει προ-επαγγελματικό συμβόλαιο στους Ρόβερς.

Ο Ρόυ απορρίπτει μια προσφορά ύψους $ 8 εκατομμυρίων για να υπογράψει πενταετές συμβόλαιο, ώστε να οδηγήσει την Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994.

1991-1992

Η Μέλτσεστερ πρωταθλήτρια Αγγλίας με το Ρόυ να δημιουργεί ένα νέο ρεκόρ συνολικής επίτευξης τερμάτων, φθάνοντας στα 436 γκολ.

Ο Ρόυ προσλαμβάνεται παίκτης-προπονητής της Β' Εθνικής Ομάδας της Αγγλίας και κερδίζει με αυτήν ένα τετραεθνές τουρνουά που διεξάγεται με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Segovia.

1992-1993

Ο Ρόυ παραιτείται από τη θέση του προπονητή κατά τη διάρκεια ζωντανής τηλεοπτικής εκπομπής, αλλά σύντομα θα επιστρέψει στη θέση του.

Το μονοθέσιο ελικόπτερο του Roy συντρίβεται και ο ίδιος τραυματίζεται σοβαρά, πέφτοντας σε κώμα.

Εκδίδεται το τελευταίο εβδομαδιαίο τεύχος του περιοδικού 'Roy of the Rovers' στις 23 Μαρτίου του 1993.

1993-1994

Εκδίδεται το πρώτο τεύχος του μηνιαίου περιοδικού «Roy of the Rovers Monthly» (Σεπτέμβριος 1993) και η έκδοση θα τερματισθεί στο τεύχος 19.

Συνερχόμενος από το κώμα, ο Ρόυ πληροφορείται ότι το αριστερό του πόδι έχει ακρωτηριασθεί προκειμένου να σωθεί η ζωή του.

Εν συνεχεία αναλαμβάνει προπονητής της Ιταλικής AC Monza.

Ο γιος του «Ρόκυ» (Ρόυ τζούνιορ) συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση με τους Ρόβερς σκοράροντας στο ντεμπούτο του με τη Μέλτσεστερ, όπως είχε πετύχει κι ο πατέρας του.

Το Μάρτιο του 1995 εκδίδεται το τελευταίο μηνιαίο τεύχος του περιοδικού.

Ένα γκολ που σημειώνει ο Ρόκυ Ρέης στα τελευταία λεπτά εξασφαλίζει τη σωτηρία για τους Ρόβερς.

Ωστόσο, πολύ σύντομα ένας από τους διευθυντές της Μέλτσεστερ θα κηρυχθεί ένοχος για απόπειρα δωροδοκίας σε βάρος των αντιπάλων του συγκεκριμένου αγώνα.

1994-1995

Εκδίδεται από την “Queen Ann Press” το βιβλίο «Roy of the Rovers - The Playing Years» εστιάζοντας στην πολυετή αγωνιστική καριέρα του Ρόυ Ρέης (1954-1993).

Μια ακόμη τραγωδία πλήττει την οικογένεια Ρέης, καθώς η Πέννυ χάνει τη ζωή της κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες σε τροχαίο ατύχημα στην Ιταλία.

Ο Ρόυ εγκαταλείπει την προπονητική και ο Ρόκυ αποχωρεί από τους Ρόβερς για να ενταχθεί στην συντοπίτισσα Melborough.

1995-1996

Αρκετοί παίκτες των Ρόβερς εγκαταλείπουν την Μέλτσεστερ έπειτα από μια σειρά σκανδάλων που αμαυρώνουν την εικόνα της ομάδας.

Η Μέλτσεστερ υποβιβάζεται για δεύτερη φορά στα χρονικά.

1996-1997

Ο Ρόυ επιστρέφει εγκαίρως στην τεχνική ηγεσία των Ρόβερς και καταφέρνει να διασώσει την ομάδα από έναν δεύτερο συνεχόμενο υποβιβασμό.

1997-1998

Η σειρά «Roy of the Rovers» επιστρέφει μέσα από τις σελίδες του μηνιαίου περιοδικού του BBC «Match of the Day» (Μάιος – Ιούνιος 1997).

Ο Ρόυ προσλαμβάνει την οικονομολόγο κόρη του Μελίντα στη διοίκηση της ομάδας και αναζητεί λύση στο οικονομικό πρόβλημα του κλαμπ.

Οι Ρόβερς τερματίζουν στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας της Πρώτης κατηγορίας, αλλά επανέρχονται στην Premier League μέσω αγώνων κατάταξης.

1998-1999

Οι Ρόβερς, με το Ρόυ στην τεχνική ηγεσία κερδίζουν το Κύπελλο Αγγλίας στην παράταση.

1999-2000

Το πρώτο μετά το 1994 «Roy of the Rovers Annual» εκδίδεται για να γιορτάσει την είσοδο στη νέα χιλιετία («Millennium»).

2000-2001

Το τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία «Roy of the Rovers» ολοκληρώνεται το Μάιο του 2001, με το κλείσιμο του περιοδικού «Match of the Day».

Ο Ρόυ διαπρέπει (και) ως γκολκίπερ
(σχέδιο: David Sque)

Ρόστερ

· 1955-56

Ήρθαν: Roy Race, William “Blackie” Gray, Arty Hedlow.

Σύνθεση: Len Dolland, Dave Williams, Bob Roberts, Hughie Griffiths, Andy Mc Donald (αρχηγός), “Buster” Brown, Charlie King, Gray (ή Hedlow), Race, Jim Hallet, Tom Dawson.

· 1956-57

Ήρθε: Pierre Duppont.

· 1958-59

Ήρθαν: Tubby Morton (Tranbridge United), Paddy Ryan, Stokes. Αποχώρησαν: Mc Donald, Duppont.

· 1959-60

Ήρθε: Ken Harcombe.

· 1960-61

Ήρθε: Don Pike.

· 1961-62

Ήρθε: Ossie Jones. Αποχώρησε: Ryan.

· 1962-63

Ήρθε: Albert “Bomber” Reeves. Αποχώρησε: Griffiths.

· 1963-64

Ήρθε: Tonny Storme.

· 1964-65

Ήρθε: "Jumbo" Trudgeon.

· 1966-67

Ήρθαν: Ken Cooper, Derek Millar, Thumber Thorpe. Αποχώρησαν: Roberts, Williams.

· 1967-68

Αποχώρησε: Storme. Ήρθαν: Terry West, Alec Blackburn, Andy Croydon.

· 1968-69

Αποχώρησαν: Jones, Brown, Reeves. Ήρθαν: Dughlas Ballard, Geoff Giles, Lofty Peak.

· 1969-70

Αποχώρησε: Dawson. Ήρθαν: Vernon Eliot, Chris Dylan, “Chalkie” White, Eddie Eager.

· 1971-72

Αποχώρησαν: Millar, Cooper. Ήρθαν: Noel Baxter, Ralph Derry.

· 1972-73

Αποχώρησαν: Eager, Dylan, White, West. Ήρθαν: Alec Harbard (GK), Mervyn Wallace, Peter Warner, Graham Show, Ensworth, Morris.

· 1973-74

Αποχώρησε: Croydon. Ήρθαν: Jimmy Slade, Charlie Carter, Eric Motson.

· 1974-75

Ήρθε: Sammy Spangler.

· 1975-76

Αποχώρησαν: Derry, Trudgeon. Ήρθαν: Garry Faine, Duncan Mc Kay, Gerry Holloway, Trevor Cassidy, Len Peters, Willie Edwards.

· 1976- 1977

Ήρθε: Roger Dixon (από την Kingsbay)

· 1977- 1978

Αποχώρησε: Len Peters.

· 1978- 1979

Ήρθε: Paco Diaz (από την Ισπανική Zaragosa) Αποχώρησε: Lofty Peak (για να αναλάβει την Εθνική Ομάδα του Μπασράν)

· 1979- 1980

Ήρθαν: Vic Gurthie (από τη Westbury Town), Sandy Evans, Terry Keelan.

· 1980- 1981

Ήρθαν: Steve Naylor, Mark Price, Walter Williams, Nat "Grandad" Gosden (Oldfield). Αποχώρησαν: Gerry Holoway, Roger Dixon (Melboro), Geoff Giles (Melboro).

· 1981- 1982

Ήρθε: Kenny Logan (Strathlane).

· 1982- 1983

Ήρθε: Glenn Ritchie (από τη Σκωτία). Αποχώρησαν: Vernon Eliot, Roy Race (για τη Walford Rovers).

· 1983- 1984

Ήρθαν: Rob Richards, Neville Jones, Errol Bridger, Roy Race (επιστροφή). Αποχώρησε: Paco Diaz.

· 1984- 1985

Ήρθαν: Carl Hunt (Carford City), Mark Butler (Holverton), Andy Styles Αποχώρησε: Nat Gosden.

· 1985- 1986

Ήρθαν: Bob Wilson, Emlyn Hughes, Steve Norman, Martin Kemp. Αποχώρησαν: Mervyn Wallace, Walter Williams (στην Kingsbay).

· 1986- 1987

Ήρθαν: Olly Olsen (Δανία), Steve Wooten (από το φυτώριο), Mark Gray (από το φυτώριο), Pak Soon, Bruno Johnson, Johnny Dexter, (από τη Burnside Athletic), Kevin Clark, (από τη Selbridge United), Bruce Miller (από την Ιταλία). Αποχώρησαν: Bob Wilson, Emlyn Hughes, Steve Norman, Martin Kemp.

[Αναπαύθηκαν εν ειρήνη: Vic Guthrie, Trevor Cassidy, Carl Hunt, Kenny Logan, Steve Naylor, Jimmy Slade, Neville Jones και Noel Baxter]

· 1987- 1988

Ήρθαν: Wes Harper, Terry Spring. Αποχώρησε: Bruce Miller (στη Dunston Town).

· 1989- 1990

Ήρθαν: Andy McLaren (από τη Glenrath), Gary Gunn (από την Portdean).

· 1990- 1991

Ήρθαν: Alex Ritchie, Des Chapman, Broz Bomber, Tommy Johnson, Bryan Jones, Nicky Watson, Dennis Tyler, Russell Wallace, Johnny Lake. Αποχώρησαν: Olly Olsen, Bruno Johnson, Duncan Mc Kay.

· 1991- 1992

Ήρθαν: Karl Bruckner (Bresden, Γερμανία), Nick Hardisty (από τη Railford Town), Matt Croker (από τη Deans Park).

· 1992- 1993

Ήρθε: Derek Mostin (από τη Selbridge Town).

· 1993- 1994

Ήρθαν: Rocky Race, Paul Ntende, Tommy Goode, Mark Giles. Αποχώρησαν: Matt Croker, Derek Mostin, Mark Gray, Terry Spring.

· 1994- 1995

Ήρθαν: Malandro, Steve Clark.

Διακρίσεις

· Πρωταθλήματα Α΄κατηγορίας Αγγλίας (13): 1932, 1934, 1938, 1958, 1960, 1963, 1968, 1972, 1977, 1980, 1988, 1992, 2000.

· Πρωταθλήματα Β΄κατηγορίας (1): 1982

· Κύπελλα Αγγλίας (11): 1907, 1959, 1961, 1966, 1970, 1972, 1974, 1984, 1990, 1995, 1999

· Κύπελλα Ομοσπονδίας (3): 1974, 1986, 1987

· Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (3): 1964, 1969, 1973

· Κύπελλα ΟΥΕΦΑ (1): 1979

· Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης (4): 1967, 1971, 1975, 1985

Αρχειοθήκη αποτελεσμάτων 1968-1976^[2]

· 1968-69

League: Kingsbay 1-0, Kasford 2-0, Milborough 2-0, Portdean 2-0.

European Cup 2nd round: Rasing (France)-Rovers 2-2, 2-3 3rd round: Malta-Rovers 0-0, 2-3 Semi-finals: Atletiko (Italy)-Rovers 1-1, 0-1 Final (in Paris): Rovers-Rapid Santova (Portugal) 2-1.

World team’s Cup (in Mexico): Spartak 2-1, Partizan 2-0, Tourano 3-0, Satoville 2-1, National 0-0 (both teams shared the Cup)

· 1969-70

Super Cup: National (San Mantro)-Rovers 2-2, 1-2.

League: Stanport 1-1, Portdean 0-2, Shenton 0-1, Eastoke 2-1, Cranville 3-0, Lintown 4-0, Wheston 4-0, Athletick 4-0.

F.A. Cup 3rd round: Rovers-Molton 1-1, 2-1 4th round: Spartans-Rovers 1-1, 0-7 5th round: Rovers-Corstone 1-0 6th round: Rovers-Kingsbay 1-0 Semi-finals: Rovers-Milborough 2-1 Final: Rovers-Seaford 4-1.

“Salvadoria” Cup: Spartak 1-1, Rasing 1-1, Real Porgual 2-0, Belgrania 3-0, Chernik 4-0, Torpento 4-0.

· 1970-71

League: Eastoke 2-2, Shenton 3-2, Lenfield 3-0, Shenton 3-0, Kingsbay 0-1, Molton 1-0, Shermall 4-3.

European Cup 1st round: Rovers-Reedhoven 0-2, 4-1 2nd round: Lombardo-Rovers 2-0, 0-3 3rd round: Hagen-Rovers 4-3, 3-4 (2-3 on penalties) Semi-finals: Rapido-Rovers 2-2, 1-2 Final: Rovers-Standard (Belgium) 2-1.

· 1971-72

League: Milborough 0-2, Molton 1-2, Kingsbay 4-0, Lenfield 3-1, Shenton 2-0, Eastoke 2-1, Highwood 4-0, Seaford 4-3, Wheston 1-0, Kasford 2-0, Shenton 2-2, Eastoke 2-0, Asbrooke 1-1, Shermall 1-3, Forhampton 2-1, Wellstone 1-0. F.A. Cup 3rd round: Branswell-Rovers 1-2 4th round: Rovers-Asbrooke 3-2 5th round: Shenton-Rovers 0-2 Semi-final: Rovers-Lenfield 1-0 Final: Rovers-Cranville 3-2.

· 1972-73

League: Shermall 2-0, Highwood 2-0, Wheston 2-0, Kingsbay 3-0, Shenton 1-0, Carford 3-0, Kasford 3-1.

F.A. Cup: Molton-Rovers 2-1.

European Champion’s Cup 2nd round: Rovers-Hansberg (Germany) 1-0, 2-0 3rd round: Rovers-Real Montana (Spain) 1-1, 3-1 Semi-finals: Rovers-Terino (Italy) 1-0, 2-1 Final: Rovers-Corados (Portugal) 2-0.

· 1973-74

League: Kasford 0-2, Portdean 6-0, Kingsbay 1-1, Holverton 1-0, Thorton Villa 1-1, Gatesfield 0-1.

League Cup: Workford-Rovers 1-1, 0-2, Rovers-Brentwick 2-1, Carford-Rovers 1-0, 0-2, (Final) Rovers-Highwood 1-0.

F.A. Cup 3rd round: Walford-Rovers 0-5 4th round: Rovers-Molton 3-0 5th round: Wheston-Rovers 0-1 6th round: Crapton-Rovers 0-1 Semi-final: Bridgewall-Rovers 1-3 Final: Rovers-Burndean 2-1.

· 1974-75

“Charity Shield”: Rovers-Burndean 2-2.

League: Castledean 1-1, Barkley 1-1, Branfield 4-0, Holverton 1-0, Kingstown 1-0, Highwood 4-4, Castledean 4-2, Wheston 1-0, Branford 1-0.

F.A. Cup: Sleeford-Rovers 2-1.

European Cup Winner’s Cup 1st round: Rovers-Zinten (Holland) 1-0, 2-1 2nd round: Rovers-Carford City (England) 2-0, 1-1 3rd round: Rovers-Dynamo Zarnov (Vlatnia) 1-0, 2-2 Semi-finals: Rovers-Darmstand (Germany) 4-0, 1-3 Final: Rovers-Ahilleas Niarkos (Greece) 2-0.

· 1975-76

League: Wheston 1-2, Burndean 0-1, Shellbridge 1-0, Portdean 2-2, Eastgate 5-0, Oldfield 0-0, Milborough 2-0, Ralphord 2-0, Brandeport 2-0, Highwood 3-0, Westhampton 0-1.

League Cup: Rovers-Hansfield 0-3, 2-0.

F.A. Cup 3rd round: Turbury-Rovers 0-1 4th round: Dean’s Park-Rovers 1-2 Semi-final: Rovers-Sunford 3-0 Final: Oldfield-Rovers 1-0.

Παραπομπές

1. Luft, Oliver (23 Μαρτίου 2009). «Roy of the Rovers kicks off series of comic reissues». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.

2. Περιοδικά Ζαγκόρ 1971-1973, τεύχη 53-112, έκδοση Στέλιος Ανεμοδουράς και Δυναμικό Αγόρι 1976-1983, έκδοση Νικόλαος Δεληγιώργης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

· Επίσημος ιστότοπος (αρχειοθετημένος)

Roy of the Rovers (ιστορία).

Χαρακτηριστικά

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο ξανθομάλλης σέντερ φορ Ρόυ Ρέης, ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής με κεραυνοβόλο σουτ ("Racey's rocket") που ηγείται των Ρόβερς της φανταστικής πόλης Μέλτσεστερ, μιας ομάδας που πρωταγωνιστεί στα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου της Αγγλίας, ενώ παράλληλα διακρίνεται και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πρότυπο της οποίας αποτέλεσε η Άρσεναλ της δεκαετίας του ‘50.^[1] Το έμβλημα, ωστόσο, όπως και τα χρώματα της ομάδας, παραπέμπουν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η φυσιογνωμία των ιστοριών έχει βασισθεί στο σενάριο μιας προηγούμενης δουλειάς του Φρανκ Σ. Πέπερ, με τίτλο Danny of the Dazzlers στο περιοδικό The Champion.^[2]

Οι περιπέτειες είναι δομημένες γύρω από το ποδόσφαιρο το οποίο κρατάει τη μερίδα του λέοντος, ειδικά τις πρώτες δυο δεκαετίες, ενώ από το ’80 και μετά γίνεται προσπάθεια να επεκταθεί η θεματολογία και σε άλλα ευαίσθητα ζητήματα, όπως η βία, τα αναβολικά, η βωμολοχία, ο ρατσισμός, τα ναρκωτικά και η ρύπανση του περιβάλλοντος, πάντοτε όμως σε συσχετισμό με τον αθλητισμό.

Χαρακτήρες

Ρόυ Ρέης

Ο Ρόυ Ρέης, σε σχέδιο Υβόν Χάτον.

Ο Ρόυ Ρέης (Roy Race) είναι ο πιο διάσημος παίκτης της Μέλτσεστερ Ρόβερς, αρχηγός, προπονητής, πρόεδρος και ιδιοκτήτης της, σε διάφορα χρονικά διαστήματα. Ήταν παντρεμένος από το 1976 έως το 1995 με την Πένυ Λέιν, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά. Η σύζυγός του απεβίωσε, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, όταν ο Ρόυ εργαζόταν ως προπονητής στην Ιταλική ομάδα A.C. Monza. Σταθμούς στην καριέρα του Ρόυ Ρέης αποτέλεσαν η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του συλλόγου το 1975 και ο βαρύτατος τραυματισμός του το 1993, λόγω του οποίου αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Ο Ρόυ Ρέης γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1938 και πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα της Μέλτσεστερ στα 1954-55, κατόπιν εισήγησης του σκάουτερ του συλλόγου Alf Leeds. Σύντομα, το μεγάλο του ταλέντο οδήγησε στην καθιέρωσή του ως ενός από τους σπουδαιότερους σκόρερ της Α΄κατηγορίας Αγγλίας, ενώ το αριστερό του σουτ, αποκλήθηκε ο πύραυλος του Ρέης (Race's Rocket), ύστερα από την εκπληκτική του απόδοση στον Τελικό του Ευρωπαϊκού κυπέλλου του 1970. Ο Ρόυ Ρέης διέγραψε μια από τις μακροβιότερες καριέρες στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Κατάκτησε κάθε είδους τίτλο σε διασυλλογικό επίπεδο, ενώ υπήρξε και μέλος της Εθνικής Ομάδας της Αγγλίας. Το 1976 παντρεύτηκε τη γραμματέα του συλλόγου και κόρη του γενικού διευθυντή Μπεν Γκάλογουεϊ, Πένυ Λέιν, και ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκαν τα δίδυμα παιδιά τους Ρόυ τζούνιορ και Μελίντα. Ένα ακόμη παιδί τους ήρθε στον κόσμο το 1982, το οποίο ονόμασαν Νταϊάνα, προς τιμή της πριγκίπισσας της Ουαλίας. Προηγουμένως, ο Ρόυ πυροβολήθηκε στο κεφάλι από έναν άγνωστο, που αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι ήταν ένας παράφρων ηθοποιός. Ο Ρέης συνήλθε αρκετές εβδομάδες αργότερα και αφού είχε παραμείνει σε κώμα. Ύστερα από μια διαφωνία του με τον πρόεδρο της Μέλτσεστερ ο Ρέης αποχώρησε το 1983 για τη Walford Rovers αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε. Το 1986-87 αναγκάσθηκε να χτίσει από την αρχή το ρόστερ του συλλόγου, καθώς οκτώ παίκτες, μεταξύ των οποίων ο προστατευόμενός του Jimmy Slade, σκοτώθηκαν στο κρατίδιο Μπασράν του Περσικού Κόλπου, κατά τη διάρκεια τρομοκρατικής επίθεσης. Η κατάκτηση του Littlewoods Cup του 1987 από τη Ρόβερς αφιερώθηκε στα οκτώ εκείνα θύματα της ομάδας. Το 1989-1990 ο Ρόυ εξακολουθεί να οδηγεί τη Μέλτσεστερ σε διακρίσεις, κατακτώντας το Κύπελλο Αγγλίας. Η φήμη του σαν παίκτης-προπονητής έχει ξεπεράσει πια τα ευρωπαϊκά όρια, με αποτέλεσμα να δεχτεί πρόταση να αναλάβει για 5 χρόνια την τεχνική καθοδήγηση του Εθνικού συγκροτήματος των ΗΠΑ με αμοιβή 8 εκατομμυρίων δολαρίων, την οποία όμως απορρίπτει. Αντιθέτως, το καλοκαίρι του 1992 δέχεται να αναλάβει την ευθύνη της Β΄Ομάδας της Αγγλίας, με την οποία κερδίζει ένα τετραεθνές τουρνουά, έχοντας σαν αντιπάλους τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τη Σεγκόβια. Στις 23 Μαρτίου του 1993 το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε συντρίβεται και ο ίδιος τραυματίζεται βαρύτατα, με αποτέλεσμα να ακρωτηριασθεί το αριστερό του πόδι. Μετά την ανάρρωσή του αναλαμβάνει προπονητής στη Monza, αλλά το 1995 μια ακόμη τραγωδία χτυπά την οικογένειά του, καθώς η σύζυγός του σκοτώνεται σε τροχαίο ατύχημα. Ο Ρόυ, συντετριμμένος, εγκαταλείπει την προπονητική. Δυο χρόνια αργότερα επιστρέφει στη Μέλτσεστερ και τη βοηθά να αποφύγει τον υποβιβασμό στη Β΄κατηγορία. Τα έτη 1997-2001 ο Ρόυ Ρέης εμφανίζεται ως ο ιδιοκτήτης του συλλόγου, με την κόρη του Μελίντα να κατέχει καίριο διοικητικό πόστο και το γιο του "Ρόκι" Ρέης να αγωνίζεται σαν σέντερ-φορ, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση. Συνολικά, ο Ρόυ Ρέης έλαβε μέρος σε 501 επίσημους αγώνες πρωταθλήματος με τη Μέλτσεστερ, από το 1954 έως το 1993 και σημείωσε 436 τέρματα. Επίσης, έπαιξε σε 21 αγώνες με τα χρώματα της Walford Rovers (1983), σκοράροντας 45 φορές. Με την Εθνική Ομάδα της Αγγλίας αγωνίσθηκε 43 φορές κατά το διάστημα 1963-1987 σημειώνοντας 52 τέρματα.

Λόφτυ Πικ

Ο Λόφτυ Πικ (δεξιά) με τον Τζεφ Τζάιλς (αριστερά).

Ο Λόφτι Πικ (Lofty Peak) είναι μέλος των Μέλτσεστερ Ρόβερς. Πρόκειται για έναν αγαθό γίγα, με ύψος 1,88-1,90 μ., που φέρει το προσωνύμιο "βουνό" και αγωνίζεται σαν σέντερ-μπακ ή αμυντικός χαφ. Ξανθός, με κοντοκουρεμένο μαλλί και ρωμαλέο παρουσιαστικό, ζυγίζει πάνω από 100 κιλά, θυμίζει πεζοναύτη και αποτελεί τον αμυντικό ογκόλιθο της ομάδας. Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στην εξέλιξη της ιστορίας τα Χριστούγεννα του 1968, ως πρωτοχρονιάτικο δώρο-έκπληξη του τεχνικού ηγέτη των Ρόβερς, Μπεν Γκάλογουεϊ, προς τους οπαδούς του συλλόγου. Μαζί με τον Τζεφ Τζάιλς, που υπόγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα λίγο νωρίτερα, αποτελούν μια αχώριστη δυάδα για πάρα πολλά χρόνια. Ο Πικ (ο οποίος προηγουμένως αγωνιζόταν στην Kingsbay) αντικατέστησε τον παλαιότερο άσσο του συλλόγου "Bomber" Reeves, ο οποίος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Το επάγγελμα του Πικ είναι δάσκαλος και η συμπεριφορά του εκτός γηπέδων, υποδειγματική. Είναι ο ουσιαστικός προστάτης του μικρότερου αδελφού του και πράος στη συμπεριφορά προς τους μαθητές του. Στον αγωνιστικό χώρο όμως, ενίοτε παρασύρεται από τις προκλήσεις των αντιπάλων του, κάτι που τον καθιστά, συχνά, έναν εύκολο στόχο. Ύστερα από την ολοκλήρωση της αγωνιστικής του καριέρας με τους Ρόβερς το 1979 ανέλαβε προπονητής, αρχικά στη Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ και μετά στην Εθνική Ομάδα του Μπασράν, ενός μικρού σουλτανάτου στον Περσικό Κόλπο. Κατά τη διάρκεια της εκεί θητείας του, που διήρκεσε αρκετά χρόνια, η Μέλτσεστερ ταξίδεψε στο κρατίδιο για έναν φιλικό αγώνα επίδειξης ο οποίος όμως κατάληξε σε τραγωδία, ύστερα από βομβιστική επίθεση τρομοκρατών στο πούλμαν της ομάδας, γεγονός που στοίχισε τη ζωή οκτώ ποδοσφαιριστών του συλλόγου.

Τσάρλι Κάρτερ

Ο Τσάρλι Κάρτερ.

Ο Τσάρλι Κάρτερ (Charlie "The Cat" Carter) αγωνίζεται στη θέση του τερματοφύλακα των Ρόβερς, με κύρια προσόντα του τα εξαιρετικά αντανακλαστικά, η ευλυγισία και η ετοιμότητά του. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, οι οπαδοί της ομάδας, σύμφωνα με το σενάριο, του έχουν προσδώσει το προσωνύμιο "Ο Γάτος" ("The Cat"). Φυσιογνωμικά ο Κάρτερ (με ύψος 1,85 μ. και μακριά ξανθά μαλλιά), είναι πιστό αντίγραφο του βετεράνου γκολκίπερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Γκάρι Μπέιλι. Πρωτοεμφανίσθηκε στη σειρά την περίοδο 1973-74, όταν χρειάσθηκε να αντικαταστήσει τον προηγούμενο τερματοφύλακα της Ρόβερς Τάμπυ Μόρτον και έκτοτε καθιερώθηκε κάτω από τα γκολπόστ της ομάδας. Εκτός από τον αθλητισμό, έχει ασχοληθεί και με το τραγούδι.

Τζεφ Τζάιλς

Ο Τζεφ Τζάιλς.

Ο Τζεφ Τζάιλς (Geoff Giles) εντάχθηκε στην ομάδα της Μέλτσεστερ Ρόβερς το φθινόπωρο του 1968 και παρέμεινε σε αυτήν, βασικός και αναντικατάστατος για 13 συνεχόμενα χρόνια, μέχρι και την περίοδο 1980-81, οπότε μεταπήδησε στη γειτονική και ανταγωνίστρια Μέλμπορο. Μικρόσωμος, ξανθός με πεταχτά δόντια και έντονο ταπεραμέντο, ο Τζάιλς φορούσε τη φανέλα με το νο 4, αλλά αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή. Αεικίνητος, ακούραστος αλλά και ιδιαίτερα ευέξαπτος, αντιμετώπιζε συχνά προβλήματα με τους διαιτητές, οι οποίοι τον επιτηρούσαν στενά. Πολύ καλός φίλος με τον Λόφτι Πικ, στην πολιτική του ζωή υπήρξε καθηγητής εντομολογίας και έδινε πολλές διαλέξεις σε φοιτητές. Μετά το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας ανέλαβε βοηθός του Ρόυ Ρέης και μέλος του προπονητικού επιτελείου του συλλόγου.

Τάμπυ Μόρτον

Ο Τάμπυ Μόρτον.

Ο Τάμπυ Μόρτον (Tubby Morton) είναι ο βασικός γκολκίπερ των Ρόβερς, σχεδόν από το ξεκίνημα της σειράς και συγκεκριμένα από τη σεζόν 1958-59 έως και τα μέσα της δεκαετίας του ‘70, οπότε αντικαταστάθηκε από τον Τσάρλι Κάρτερ (Charlie "The Cat" Carter), για να αναλάβει καθήκοντα ως μέλος του προπονητικού τιμ του συλλόγου. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της έκδοσης τον έχουν επαναφέρει στην ενεργό δράση για περισσότερες από μια φορές, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80, για λίγα επεισόδια. Αποτελεί μια διαχρονική φιγούρα στην ιστορία των Ρόβερς αλλά και ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος, αφού το (ευτραφές) παρουσιαστικό του παραπέμπει περισσότερο σε αθλητή πάλης και λιγότερο σε ποδοσφαιριστή. Κύριο προσόν του είναι η έξοδος με γροθιές, παρά τα πολλά κιλά του. Είναι μέλος της All-Star ενδεκάδας της ομάδας, όλων των εποχών.

Ρόκυ Ρέης

Ο Ρόκυ Ρέης.

Ο Ρόκυ Ρέης (Roy "Rocky" Chester Race) είναι ο γιος του Ρόυ Ρέης. Ο Ρόκυ Ρέης γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1977, δίδυμος αδελφός της Μελίντα Ρέης και γιος της συζύγου του Ρόυ, Πένυ Ρέης. Ξεκίνησε τον αθλητισμό στην ερασιτεχνική Mel Lane. Από την ηλικία των 11 ετών εντάχθηκε στην ομάδα Νέων της Μέλτσεστερ και πολύ σύντομα έδειξε το μεγάλο του ταλέντο, εφάμιλλο με εκείνο του πατέρα και του παππού του. Το 1992 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τους Ρόβερς και από την περίοδο 1993-94 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, φορώντας τη φανέλα με το Νο 9 στην πλάτη, την οποία είχε παλαιότερα ο πατέρας του.

Ουίλιαμ "Μπλάκι" Γκρέι

Ο Μπλάκι Γκρέι.

Ο Μπλάκι Γκρέι (William "Blackie" Gray) είναι μέλος των Μέλτσεστερ Ρόβερς, ο πιο στενός φίλος του βασικού χαρακτήρα Ρόυ Ρέης και συμπαίκτης του από τα εφηβικά χρόνια. Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη σειρά "Roy Race's Schooldays" στο Tiger comic (1970, για την Ελλάδα "Οι σχολικές μέρες ενός άσσου", περιοδικό "Αγόρι", 1975), η στην οποία η ηλικία του χαρακτήρα εμφανίζεται να προηγείται -χρονικά- της κύριας έκδοσης. Αγωνίζεται στη θέση του δεξιού μεσοεπιθετικού, είναι διεθνής και έχει πάρει μέρος σε όλες τις διαχρονικές επιτυχίες του συλλόγου. Είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής, μετά τον Ρόυ, που παραμένει επίσης στο ρόστερ της ομάδας καθόλη τη διάρκεια έκδοσης της σειράς και παράλληλα ο δεύτερος πιο σημαντικός ρόλος του σεναρίου. Στη βασική ενδεκάδα των Ρόβερς εμφανίζεται μάλιστα και ο γιος του, Μαρκ Γκρέι, κάτι που έχει συμβεί μόνο με το γιο του Ρόι, Roy "Rocky" Race Jr. Για ένα σύντομο διάστημα (1983) ο Μπλάκι Γκρέι έχει διατελέσει και προπονητής της Ρόβερς.

Δημιουργοί

Τα δικαιώματα της σειράς (copyright) ανήκαν στην εταιρεία Egmont UK. Από τους πιο γνωστούς εκδότες αυτού του κόμικς ήταν ο Μπάρι Τόμλινσον^[3] (1963-1990).^[1] Έπειτα, τα δικαιώματα της σειράς αγόρασε η εταιρεία Rebellion Publishing.^[4] η οποία και προχώρησε στη δημιουργία νέων ιστοριών, το 2018, με καλλιτέχνιδα τη Lisa Henke^[5]

Κυριότεροι συγγραφείς της εβδομαδιαίας έκδοσης ήταν οι Φρανκ Σ. Πέπερ (ως σύμβουλος σεναρίου και μόνο για τα τέσσερα πρώτα επεισόδια), Τζο Κολκάχουν (ο οποίος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο "Stewart Colwyn") από την έναρξη έως και το Φεβρουάριο του 1959, Ντέρεκ Μπέρνεϊτζ (1913 - 2004) που ήταν και ο αρχικός εκδότης της σειράς (ανέλαβε τη συγγραφή της από το Μάρτιο έως και τον Αύγουστο του 1959 χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Mark Winsor"), Μπόμπι Τσάρλτον (1960) και Τομ Τάλι που ήταν και ο μακροβιότερος, ξεκινώντας κατά αραιά διαστήματα (αρχικά) από το 1969-1970 για να αναλάβει πλήρως από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως και την ολοκλήρωση της εβδομαδιαίας έκδοσης (1993). Καλλιτέχνες της εβδομαδιαίας περιόδου ήταν οι Τζο Κολκάχουν (έναρξη-Φεβρουάριος 1959, 1965-1966, 1966-1967), Μπερτ Βάντεπουτ (1959), Πολ Τρεβιγιόν (1963), Φρεντ Χολμς (τέλη 1959-αρχές 1963), Josep Marti I Capell (1964-1965), Υβόν Χάτον (1 Ιουλίου 1967-Σεπτέμβριος 1975), Ντέιβιντ Σκιου (Οκτώβριος 1975-Αύγουστος 1986), Μάικ Γουάιτ (Σεπτέμβριος 1986-Αύγουστος 1992)^[6] και Μπάρι Μίτσελ (1992-93). Στα διάφορα Ετήσια (Annual) Roy of the Rovers από το 1976 έως το 1993 αρκετές ιστορίες του κόμικ εικονογράφησε ο Τόνι Χάρντινγκ, δημιουργός, επίσης, της σειράς Roy's Action Replay στο μηνιαίο έντυπο All Action Monthly (1987) που εξέδωσε η εταιρεία Fleetway. Ακόμη, σε έκτακτες περιπτώσεις, τη σειρά σχεδίασε ο Ιταλός καλλιτέχνης Angelo R. Todaro. Ακόμη, τα έτη 1970-1971 την αναδρομή "Roy Race's Schooldays" (περιοδικό Tiger) που δημοσιεύτηκε και στην Ελλάδα το 1975 από το περιοδικό "Δυναμικό Αγόρι" με τίτλο "Οι Σχολικές μέρες ενός άσσου", σχεδίασε ο Richard E. Jennings^[7].

Κατά τη διάρκεια της μηνιαίας έκδοσης (Σεπτέμβριος 1993-1995) τα σχέδια της σειράς δημιούργησε μια πλειάδα εικονογράφων, όπως οι Μάικ Μακμάχον, Rob Davis (περιοδικό "Shoot")^[8], Ντέιβιντ Τζόουκς, Σην Λόνκροφτ, Γκάρι Μάρσαλ, Τζέρι Φορντ, Ρας Κάρβελ και Σάιμον Φρέισερ. Η σειρά εμφανίσθηκε, επίσης, σε δυο εφημερίδες. Επί μία δεκαετία (1986-1995) στην Today (σε σχέδιο του Kim Raymond)^[9] και για αρκετό διάστημα (1989 - 1993) στην Daily Star, όπου μετά το θάνατο της Υβόν Χάτον το 1992, τη σχεδίαση ανέλαβε ο πολύπειρος Μάικ Ουέστερν.^[10] Εκδόθηκαν, επίσης, μηνιαία τεύχη της σειράς, στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν τις ιστορίες σχεδίασε ο Neville Wilson. Τέλος, στην περίοδο του περιοδικού Match of the Day (Ιούλιος 1997 - Μάιος 2001) η εικονογράφηση ήταν του Μπάρι Μίτσελ και το σενάριο του Ian Rimmer.^[11]

Κυκλοφορία

Το πρώτο strip δημοσιεύθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στο εβδομαδιαίο περιοδικό Tiger (11 Σεπτεμβρίου 1954^[12]-1975) και στη συνέχεια στο εβδομαδιαίο (και έπειτα μηνιαίο) περιοδικό Roy of the Rovers (1976-20 Μαρτίου 1993). Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 η σειρά εμφανίσθηκε σε μηνιαία έκδοση, για να κλείσει στο περιοδικό Match of the Day (του δικτύου BBC) το 2001.^[13] Στο Tiger, με αρχή από το τεύχος της 12ης Σεπτεμβρίου του 1970 δημοσιεύθηκαν αρκετές συνέχειες της σειράς Roy Race's Schooldays σε σχέδιο του Richard E. Jennings, που ήταν μια εκ των υστέρων προσπάθεια να αναπαραχθεί η νεανική ηλικία των δυο βασικών χαρακτήρων του κυρίως κόμικ. Τον Ιούνιο του 2018, η ιστορία ξεκίνησε και πάλι στο ίδιο βρετανικό περιοδικό όπου είχε τερματισθεί πριν από 17 έτη, καθώς η εκδοτική εταιρεία Rebellion ανακοίνωσε την επανέναρξη της σειράς.^[14]

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, το κόμικς κυκλοφόρησε σε τακτική βάση από τρία περιοδικά για αγόρια, αρχικά (και ταυτόχρονα) από το Ζαγκόρ του Στέλιου Ανεμοδουρά (1971-72) και το "Ντρεκ" του Ομίλου Δραγούνη^[15] στη συνέχεια από το Δυναμικό Αγόρι του Νίκου Δεληγιώργη (1975-83 και 1985-92). Ανέκδοτες έως πριν στην Ελλάδα ιστορίες της σειράς, δημοσιεύθηκαν από τον Ιανουάριο του 2015^[16] έως το Μάρτιο του 2016, στο περιοδικό Νέος Μπλεκ της εταιρείας Comics & Crosswords Publications (νυν Εκδόσεις Μικρός Ήρως), ενώ από τις 10 Μαρτίου μέχρι και τις 10 Μαΐου του 2018 κυκλοφόρησε ως αυτόνομη έκδοση για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μορφή άλμπουμ των 48 σελίδων, από τον προαναφερόμενο εκδοτικό οίκο, μέσω της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ (συνολικά 7 τεύχη).^[17]

Επιρροή και κληρονομιά

Εξώφυλλο του περιοδικού Roy of the Rovers (Αύγουστος 1986), σε σχέδιο Μάικ Γουάιτ.

Το κόμικς αυτό, γεννημένο σε εποχές που η πλήρης εμπορευματοποίηση ήταν ακόμη άγνωστη σαν έννοια, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του δύο τουλάχιστον γενεές αναγνωστών σε ολόκληρο τον κόσμο (καθώς γνώρισε παγκόσμια επιτυχία), διδάσκοντας τα νέα παιδιά τις αρχές του fair play και της ευγενούς άμιλλας.^[18]

Οι Άγγλοι σχολιαστές αγώνων ποδοσφαίρου χρησιμοποιούν τη φράση "Roy of the Rovers stuff", προκειμένου να περιγράψουν μία εντυπωσιακή ενέργεια ή φάση κατά τη διάρκεια της περιγραφής τους.^[19][20]

Το κόμικς Roy of the Rovers ήταν Βρετανικό περιοδικό αθλητικού περιεχομένου, στο comic strip Roy of the Rovers, που προηγουμένως δημοσιευόταν στο περιοδικό Tiger. Το Roy of the Rovers πρώτο-εκδόθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1976 και τερματίσθηκε στις 20 Μαρτίου του 1993,^[21] ύστερα από συνολικά 853 τεύχη. Στο αποκορύφωμα της εκδοτικής του πορείας το περιοδικό έφτασε να πουλάει 450.000 τεύχη εβδομαδιαίως.^[22] Το Φεβρουάριο του 1989 συγχωνεύθηκε για ένα σύντομο διάστημα με το περιοδικό Hot Shot, ενώ το Σεπτέμβριο του 1993 επανεκδόθηκε σε μηνιαία βάση, έως και το Μάρτιο του 1995, συνολικά 19 τεύχη. Εκτός της βασικής ιστορίας, στο περιοδικό δημοσιεύονταν και πολλές άλλες σειρές.

Παραπομπές

1. O'Meara, Tom (20 Σεπτεμβρίου 2004). «He shoots ... he scores!». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.

2. «British Comic Characters Profiled: Roy of the Rovers» (στα αγγλικά). downthetubes.net. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.^{[νεκρός
σύνδεσμος]}

3. Riach, James (8 Σεπτεμβρίου 2014). «Roy of the Rovers celebrates 60 years – football's comic-book role model». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.

4. «Roy of the Rovers to be rebooted» (στα αγγλικά). BBC News. 2017-09-29. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.

5. «Μπάμπης Δούκας, "Η επιστροφή του Roy Of The Rovers" Ανακτήθηκε στις 24/10/2018». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018.

6. «COMICDOM JOURNAL #30 | Comicdom» (στα αγγλικά). Comicdom. 2012-02-13. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-05. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.

7. Richard Jennings Ανακτήθηκε στις 14/11/2019

8. Αφιέρωμα Λευτέρης Ταρλαντέζος, #7 του ένθετου "Roy of the Rovers" με τίτλο "Ενάντια στη Βία" που κυκλοφόρησε με την εφημερίδα "Τα Νέα"

9. «Kim Raymond». lambiek.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.

10. «Mike Western (1925-2008)» (στα αγγλικά). UK Comics Wiki. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-15. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.

11. «"Roy of the Rovers monthly"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.

12. Davies, Darren. «Tiger» (στα αγγλικά). British Comics. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-07-02. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.

13. «Roy of the Rovers» (στα αγγλικά). UK Comics Wiki. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-03-13. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.

14. «Roy of the Rovers». royoftheroversofficial.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.

15. «"Ο ιππότης πειρατής Ντρεκ" Ανακτήθηκε στις 14/11/2019». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021.

16. «Αφιέρωμα στο Ρόυ Ρέης. - Εκδόσεις Μικρός Ήρως». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-10-01. Ανακτήθηκε στις 2018-07-27.

17. «"Roy of the Rovers" από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ». GreekComics. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2018.