Και Ρόι της Ρόβερς και τερματοφύλακας γιατρός!

Ιστορίες από τα ασπρόμαυρα κόμικ που διαβάζαμε παλιά, πολύ παλιά, στο Aγόρι και το Μπλεκ, θύμισε ο ...ηρωικός Ρόι Κάρολ, που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην πρόκριση επί της Ρουμπίν Καζάν.

Αυτός έκανε τη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες, πρώτα με το πέναλτι που έπιασε ερχόμενος από τον πάγκο μόλις ο Ολυμπιακός έμεινε με 10 παίκτες στη Μόσχα και μετά με τα ...πέντε γκολ που έβγαλε στη ρεβάνς του «Καραϊσκάκη», στο τέλος παίζοντας ακόμα και με ένα πόδι.

Ο Βορειοϊρλανδός, που αποκτήθηκε ως λύση ανάγκης, όχι επειδή προερχόταν από πολυετή καριέρα στη Γιουνάιτεντ, αλλά επειδή έκανε ένα καλό εξάμηνο με τον ...ΟΦΗ (τα μυστήρια του ελληνικού ποδοσφαίρου), ίσως και λόγω «χρωμάτων» και καταγωγής, μου έφερε στο νου τους ηρωισμούς του τερματοφύλακα - γιατρού, Μπεν Λίπερ, που διαβάζαμε στην ...αρχαιότητα στον Μπλεκ (έστω κι αν τώρα χρειάζεται αυτός ...γιατρό), αλλά και το αντίπαλον δέος, τον Ρόι της Ρόβερς, που περιμέναμε με αγωνία κάθε βδομάδα στο Αγόρι. Έστω κι αν ο δεύτερος ήταν επιθετικός. Κι αυτός ξανθός ήταν, βρετανικής καταγωγής, τον έλεγαν Ρόι και ήταν ...καθοριστικός, όπως κι ο Κάρολ στα ματς με τη Ρουμπίν.

Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός έπαιξε με τη φωτιά, γι΄ αυτό και εν τέλει έπαιξε με τον Κάρολ. Δεν «καθάρισε» το ματς όταν η ρωσική ομάδα ψαχνόταν μετά το γκολ - καραμπόλα που έφαγε, δεν ήταν προσεκτικός στα μετόπισθεν, δεν βοηθήθηκε άμεσα από τον πάγκο όταν ξεφούσκωσαν τα χαφ του (ειδικά ο Ιμπαγασάκος) κι αν ο Κάρολ δεν ανταποκρινόταν, ένα γκολ μπορεί να δημιουργούσε άγχος, πίεση και να άλλαζε τα δεδομένα. Πάντως, ο Ολυμπιακός συνολικά την άξιζε αυτή την πρόκριση. Δυο φορές την κέρδισε τη Ρουμπίν, δεν μπορεί και τις δύο να στηρίχθηκε μόνο στην τύχη, τον Ρόι της Ρόβερς, τον Μπεν Λίπερ, τον Μπλεκ και το Αγόρι. Εντάξει, βοήθησε κι η τύχη σε κάποιες στιγμές, ωστόσο η συνολική εικόνα των δύο αγώνων έδειχνε πως «την έχει» τη ρωσική ομάδα και πως μάλλον από υπερβολική σιγουριά την άφησε να ελπίζει ως το τέλος.

Περισσότερα από τον Μίλτο τον Νταλικέρη στο Gazzetta.gr