Roy of the Rovers (Monthly)

 Πέμπτη, 19 Μαρτίου 2009

Roy of the Rovers (Monthly)

Ο Roy σκοράρει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών!

Robert 'Davis' Johnson

(Γράφει ο καλλιτέχνης 'Rob Davis')

Απόδοση στα ελληνικά: Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης

Το 1993, ανέλαβα τη δουλειά ως καλλιτέχνης στην επάνοδο στην κυκλοφορία του βρετανικού κόμικ Royof the Rovers. Η εκδοτική εταιρεία Fleetway είχε δώσει στον Stuart Green, τον εκδότη και συγγραφέα, το «πράσινο φως» για να επαναφέρει το strip (σε μηνιαία, πλέον βάση) και μου ζήτησε να παρέχω την εικονογράφηση. Προηγουμένως, εγώ και ο Stuart είχαμε συνεργαστεί στο περιοδικό Glory Glory (Tundra UK), όπου μετά την κατάργησή του και οι δύο μας ψάχναμε την ευκαιρία να κάνουμε πάλι κάτι μαζί.

Εξώφυλλο του # 1 - η κύρια εικόνα είναι δική μου,
οι μικρότερες είναι των Sean Longcroft και Warren Pleece. 

Το Glory Glory ήταν ένα δεκαπενθήμερο κόμικ ποδοσφαιρικής ανθολογίας που προοριζόταν για τα περίπτερα. Συνδύαζε σκληρό ρεαλισμό, σουρεαλιστική κωμωδία και κομψή ποδοσφαιρική δράση. Ήταν δημιούργημα των Green και Frank Plowright. Το πλάνο του Stuart ήταν να μεταφέρει τις ίδιες ευαισθησίες, στον Roy of the Rovers. Οι ιδέες του ήταν λαμπρές, αλλά απαιτούσαν σκληρή προσπάθεια. Η εβδομαδιαία σειρά είχε διακοπεί τον Μάρτιοτου 1993, όπου η ιστορία του Ρόι Ρέις τελείωσε απότομα και δραματικά, με το ιδιωτικό του ελικόπτερο να συντρίβεται και με τους αναγνώστες να μην ξέρουν αν ήταν ζωντανός ή νεκρός. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ξεκίνησε το μηνιαίο κόμικ μας και ο Ρόι ξύπνησε από το κώμα στο οποίο βρισκόταν μετά το δυστύχημα, για να διαπιστώσει τη νέα, σκληρή πραγματικότητα!

Το εξώφυλλο του #1 (Σεπτέμβριος 1993)

Το πρώτο «σοκ» ήταν η συνειδητοποίηση εκ μέρους του πως είχε χάσει το περίφημο αριστερό του πόδι, το οποίο είχε ακρωτηριαστεί μετά τη συντριβή. Μια πολύ διαφορετική εμβληματική εικόνα του Ρόι Ρέις, όχι η τυπική εικόνα εξωφύλλου για ένα κόμικ ποδοσφαίρου, προκάλεσε κάποια αναστάτωση με επικρίσεις από ορισμένες ομάδες ατόμων με αναπηρία, ενώ μια τηλεοπτική εκπομπή συνέδεσε την εικόνα με μια ιστορία κόμικς που απεικόνιζε ανθρώπους σε αναπηρικά αμαξίδια, ως αποτυχημένους ή... κακεντρεχείς! Όμως εμείς απλώς προσπαθούσαμε να δείξουμε τον έμφυτο ηρωισμό του Ρόι, με τον τρόπο που παλεύει να ξεπεράσει το «χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να είχε συμβεί».

Το δεύτερο σοκ ήταν η ανακάλυψη ότι ο νέος «σταρ» της ομάδας είναι ο «Ντελρόι» (αριστερά) ένας διεθνής ρακένδυτος Νιγηριανός παίκτης. «Ντελρόι των Ρόβερς» ήταν ο τίτλος στις ταμπλόιντ εφημερίδες εκείνη την εποχή. Το κόμικς ήταν πολύ αφοσιωμένο στην καμπάνια «Έξω ο ρατσισμός από το ποδόσφαιρο» και σχεδίασα μερικές αφίσες, με τους Ντελρόι και «Ρόκι» (ο γιος του Ρόυ). Το ίδιο το κόμικ δεν δίστασε ποτέ να ασχοληθεί με ζητήματα ρατσισμού στο παιχνίδι.

Τρίτο σοκ για τον ακρωτηριασμένο άσσο ήταν πως ο γιος του (πραγματικό όνομα: Ρόυ Ρέης Τζούνιορ) έχει μετατραπεί σε ένα αλαζονικό, κακομαθημένο νεαρό παιδί (κάτι φυσιολογικό στην εφηβεία, ασφαλώς). Ο «Ρόκι» ναι μεν παίζει στους μικρούς της ομάδας, όμως δεν δείχνει να είναι ούτε κατά διάνοια τόσο καλός, όσο ήταν ο μπαμπάς του. Είναι γκρινιάρης, ισχυρογνώμων και μπλέκοντας συχνά σε καβγάδες, φτάνει να εγκαταλείψει το κλαμπ, μέχρι που στρέφεται σε ουσίες!

 Όπως μπορείτε να παρατηρήσετε στις εικόνες (άνω) οι οποίες δείχνουν τον «Ρόκι»» να περιπλανιέται στο πάρκο του Melchester, η πλοκή μοιράζεται τώρα μεταξύ της αγωνιστικής δράσης, αλλά και όσων συμβαίνουν «εκτός γηπέδου». Οι προσπάθειες του «Ρόκι»» να αποτραβηχτεί από το ποδόσφαιρο αποδεικνύονται άκαρπες, καθώς βρίσκεται να παρακολουθεί έναν παιδικό αγώνα και να στέκεται δίπλα σε έναν ηλικιωμένο φίλαθλο των Rovers.

 Η επάνω εικόνα δείχνει το τέλος της καριέρας του «παππού» Roy με τραυματισμό στο γόνατο. Χρειαζόταν, ωστόσο, να κάνουμε μία ανανέωση στο σενάριο. Η καριέρα του Ρόι χωρίστηκε στα δύο και αρχικά εστιάσαμε στον πατέρα του[Σημ.] Έτσι, είχαμε μια δυναστεία των Race (3 γενιές): Παππούς, πατέρας και γιος.

[Σημ.]Ο πατέρας του Ρόι, τουλάχιστον όπως εμφανίστηκε στη σειρά (πρίκουελ) με τίτλο Τα σχολικά χρόνια του Ρόυ Ρέης ( Tiger, 1970-1971) δεν παρουσιάζεται σαν ποδοσφαιριστής, αλλά ως υπάλληλος σε εμπορική εταιρεία.

Αυτή ήταν μια εικόνα εξωφύλλου σε μια διαφήμιση τσιγάρου, τσίκλας και ένα αυτοκόλλητο Panini, αντίστοιχα για κάθε γενιά. Προσπάθησα να αποδώσω σε κάθε γενιά ένα πρόσωπο «εποχής» - ένα πρόσωπο της δεκαετίας του '50, ένα πρόσωπο της δεκαετίας του '70 και ένα πρόσωπο της δεκαετίας του '90. Ο Παππούς Ρόι αποδόθηκε ως μια επιστροφή στην εποχή του αείμνηστου καλλιτέχνη Τζο Κόλκουχουν (και πάλι είμαι πολύ περήφανος για το πόσο πενηντάρης φαίνεται), αφού οι ποδοσφαιριστές σήμερα είναι εντελώς διαφορετικοί.

Χάρη στον Ρόι Ρέις, η Αγγλία προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978.

Οι αναδρομές στο παρελθόν ήταν μια τακτική αφήγηση ιστοριών στο μηνιαίο περιοδικό και απολάμβανα την εναλλαγή μεταξύ εποχών, συχνά χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά για να απεικονίσω μια διαφορετική χρονική περίοδο. Το παράκανα, ίσως, λίγο με μερικές σκηνές αναδρομής της δεκαετίας του '70.

Ο «παππούς» Ρόι εν δράσει, όπως τον θυμάται ο παλιός οπαδός στο πάρκο.

 Μια άλλη ανατροπή ήταν οι Melchester Rovers να παίζουν με πραγματικές ομάδες με υπαρκτούς παίκτες (αν και με κάπως αλλαγμένα ονόματα). Ορίστε εδώ, ο Rocky να μάχεται με τον… Bryan Figgs!!!

 

Το στριπ κυκλοφορούσε ταυτόχρονα στο περιοδικό Shoot (αριστερά) ως δισέλιδο κάθε εβδομάδα (το Shoot πουλούσε 120.000 την εβδομάδα εκείνη την εποχή, δύσκολο να το πιστέψει κανείς τώρα). Ανέλαβα τα καθήκοντα του σχεδίου εκεί και έτσι στο μηνιαίο στριπ άρχισαν να εναλλάσσονται οι σχεδιαστές*.

Ένα άλλο δείγμα από το Shoot - αυτό παρουσιάζει πραγματικούς παίκτες της Liverpool. (Χρώματα από τον Geraint Ford)

Ποτέ δεν είχα καμία πρόθεση ή φιλοδοξία να ζωγραφίσω κόμικς ποδοσφαίρου, αλλά χαίρομαι που το έκανα. Πριν από το Glory Glory είχα δημιουργήσει το ψυχεδελικό κόμικ μικρού τύπου SLANG με τον Sean Longcroft.

Άνω: Η άμυνα της Melchester διαλύεται από τη Newcastle του Kevin Keegan.

 Είμαι πολύ περήφανος για αυτό που κάναμε εγώ και ο Stuart με τον Roy των Rovers, δεν υπήρξε τίποτα παρόμοιο πριν ή έκτοτε, θεωρώ.

 

Ο παππούς Ρέης.

*Άλλοι καλλιτέχνες που εργάστηκαν στο strip ήταν οι Sean Longcroft, Gary Marshall και David Jukes.