Small Talk: Roy Race

In a career spanning nigh on 50 years, Roy Race has seen and done it all. But as is becoming clearer by the week, no sporting life can ever be complete without an audience with Small Talk. So pipe down, readers, and we shall begin

Roy, the pleasure is all Small Talk's. First up, and starting with one of the tougher questions, what's your favourite colour?

[Like a shot] I have two favourites: the red and yellow of Melchester Rovers!

Το δίλημμα του Charlie (Μέρος 1ο)

Ο καλός φίλος Νίκος Νικολαΐδης γράφει ένα εξαιρετικό βιβλίο για τα καλύτερα χρόνια της Melchester (1971-1976) και μου έκανε την τιμή να επιτρέψει την προδημοσίευσή του από το blog σε συνέχειες. Περνάμε στη σεζόν 1974-75 και στο 1ο μέρος της ιστορίας με τίτλο "Το δίλημμα του Charlie"


Μετά την συναρπαστική -όπως εξελίχθηκαν οι διακοπές μας- περιπέτεια στην Ισπανία, ήρθε η ώρα της επιστροφής στις γνωστές υποχρεώσεις. Θα ήταν Σεπτέμβρης του ’74 όταν αντιμετωπίζαμε ως Κυπελλούχοι Αγγλίας για το «Charity Shield» την Πρωταθλήτρια, η Bridgewall πρέπει να ήταν. Μπήκαμε στο Στάδιο, δεν ήταν το Wembley σίγουρα, κρατώντας τα δύο κύπελλα που με τόσο κόπο είχαμε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά και σας διαβεβαιώνω ότι με ιδιαίτερη χαρά θα δεχόμασταν και ένα τρίτο, έστω και άτυπο.

Εξάλλου μόνο και μόνο ο λόγος της θέσπισης του «super cup» που ήταν φιλανθρωπικός, αρκούσε στο να μας κάνει να ασχοληθούμε σοβαρά και με αυτό το τρόπαιο.
Με το ξεκίνημα λοιπόν του ματς όλοι αναρωτιόμαστε αν θα τα καταφέρναμε εξίσου καλά και στο μεγάλο Ευρωπαϊκό κύπελλο, που μας περίμενε σε λίγο καιρό. Όλοι, εκτός από τον Charlie Carter που είχε δυστυχώς άλλα στο μυαλό του…

Και είναι η ειρωνεία της τύχης, ο παίκτης που είχε την προηγούμενη χρονιά σχεδόν μόνος του αποκλείσει την Bridgewall σε εκείνο το μεγάλο ημιτελικό, να της χάριζε τον πρώτο τίτλο της νέας περιόδου! Περισσότερη απογοήτευση θα είχαν βέβαια οι πιτσιρικάδες οπαδοί του, ο αυτοεπονομαζόμενος και «στρατός του Charlie» που είχαν κατασκηνώσει πίσω από τα goalpost, περιμένοντας ανυπόμονα να αποθεώσουν το ίνδαλμα τους. Αυτούς σίγουρα δεν θα ήθελε αν μη τι άλλο να τους απογοητεύσει πάνω απ’όλα ο τερματοφύλακάς μας και έπειτα εμάς τους υπόλοιπους.

Από τα πρώτα όμως λεπτά φάνηκε ότι η σκέψη του έτρεχε αλλού. Με το πρώτο επικίνδυνο σουτ των αντιπάλων μας έπεσε πολύ καθυστερημένα, η μπάλα του ξέφυγε και ανενόχλητος σκόραρε ένας παίκτης της Bridgewall νωρίς, νωρίς. Το άσχημο αυτό ξεκίνημα μας επηρέασε δυστυχώς όλους, καθώς η δικαιολογία του Charlie πως ήταν αφηρημένος δε μας αρκούσε και φυσικά όπως συνήθως γίνεται σ’αυτές τις περιπτώσεις, τα λάθη πολλαπλασιάσθηκαν. Λίγο μετά, ο Goeff πιεζόμενος έξω από την περιοχή μας επιχείρησε ένα γύρισμα, όμως ο Carter αιφνιδιάσθηκε ξανά και δοκίμασε να διώξει άτσαλα με το πόδι. Θέλετε το αποτέλεσμα; Φυσικά και η μπάλλα κατέληξε για δεύτερη φορά στα δίχτυα μας με καραμπόλα μάλιστα, ενώ οι οπαδοί της Bridgwall παραληρούσαν στις εξέδρες.
Το χειρότερο για τον Charlie ήρθε στην ανάπαυλα, όταν ακόμη και οι νεαροί φίλοι του τον αποδοκίμασαν, ενώ ο Tony του ζήτησε μέσα στα αποδυτήρια να δώσει εξηγήσεις για την απόδοσή του, ενώπιον όλων μας.

-«Εντάξει, θα σας τα πω όλα» είπε και έβγαλε από το ντουλάπι του μία κασέτα. «Τώρα θα δοκιμάσετε μια μεγάλη έκπληξη».
Έβαλε την κασέτα σ’ένα μαγνητόφωνο και όλοι μας ακούσαμε τον ίδιο, σε μία ενδιαφέρουσα ερμηνεία ενός pop τραγουδιού! («με λένε γάτο και μ’αρέσει να νιαουρίζω κοντά σου…» κι άλλες τέτοιες σαχλαμαρίτσες). Τα λόγια δεν άξιζαν βέβαια, όμως ο ρυθμός ήταν συμπαθητικός και η φωνή του Charlie επαγγελματική!!!

Ακούστηκαν πολλά θετικά σχόλια από τους περισσότερους συμπαίκτες μου, ενώ ο τερματοφύλακας μας μας εξηγούσε πως ούτε ο ίδιος γνώριζε για το κρυφό ταλέντο που διέθετε, έως ότου πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό και κέρδισε. Κάποιος manager που τον είχε ακούσει, τον έπεισε λοιπόν να υπογράψει συμβόλαιο. Εκείνο που άγχωσε τον Charlie ήταν ότι τον πίεζαν να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το τραγούδι, κάτι που δεν ήθελε ο ίδιος για να μη μας προδώσει…
-«Μη στεναχωριέσαι» του είπα ενώ βγαίναμε για το β’ημίχρονο. «Αν ακολουθήσεις τη μουσική, θα σε αντικαταστήσουμε με τον καλύτερο goalkeeper! «Εννοείς τον Τubby Morton;». «Ακριβώς. Ο Tubby έκανε προπονήσεις και βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Ηρέμησε λοιπόν και συγκεντρώσου στο ματς».

Δεν ήταν αλήθεια φυσικά, αφού ο Τubby επηρεασμένος από τον παλαιότερο τραυματισμό του, απείχε πολύ ακόμη από τον γνώριμο εαυτό του. Αυτό δεν το είπα στον Charlie εσκεμμένα για να μη του δημιουργήσω περισσότερες τύψεις. Εξάλλου η Melchester είναι μεγάλος σύλλογος και η άκρη θα βρισκόταν με κάποιο τρόπο.

Περιττό να σας πω πόσο διαφορετικός εμφανίσθηκε ο Carter στο δεύτερο μέρος του αγώνα. Μάλιστα από δική του μακρινή πάσα πέτυχα να μειώσω το σκορ, ενώ στη συνέχεια σημειώσαμε και δεύτερο τέρμα με τον Blackie, ισοφαρίζοντας σε 2-2. Ο τερματοφύλακας μας έδειξε τη μεγάλη του κλάση και στα τελευταία λεπτά, όταν με εκπληκτική εκτίναξη μπλόκαρε ένα κοντινό σουτ-βολέ για να γνωρίσει έτσι την αποθέωση από το κοινό του!
«Ευτυχώς που τον ηρέμησες», μου είπε ο Gray για να προσθέσει «Δεν του είπες όμως όλη την αλήθεια. Ίσως τελικά αναγκασθούμε να παίξουμε στο Κύπελλο Κυπελλούχων χωρίς καλό goalkeeper!!!»

Είχε δυστυχώς, απόλυτο δίκιο…

-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ-

Who can remember Roy of the Rovers?

Can you remember reading your first ever copy of the iconic Roy of the Rovers? I certainly can! Here are a few things you might not have known about the classic comic strip.

For those unfamiliar with Roy Race and for those who may have forgotten what all the fuss was about here’s a quick recap on the classic cartoon.

Ένα πολύ καλό blog για τα Βρετανικά Κόμικς

"The Roy of the Rovers comic has 64 pages, with a glossy cover and nice interior paper that Egmont describe as "tactile". The special includes selected football strips from the 1980s featuring Roy of course plus Billy's Boots, Mighty Mouse, Tommy's Troubles and others. The drawback is that the strips are all parts of continued stories, and there's no follow up issue. However the comic is clearly aimed at the nostalgia market so I'm sure the 30 somethings it's targeted at will appreciate this peek into the past. (Although as the comic is racked with the children's comics I'm not sure how most of them will notice it.)"

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Το καλύτερο (ίσως) τεύχος στις οθόνες σας!

Ξαναδιαβάστε όλο το κλασσικό τεύχος Roy of the Rovers της 19ης Δεκεμβρίου 1981 εδώ

Eίναι το τεύχος στο οποίο ο Ρου πυροβολείται!

Απολαύστε επίσης κλασσικές ιστορίες όπως Μighty Mouse, Durrell's Place, The Safest Hands In Soccer, Tommy's Troubles, The Footballer Who Wouldn't Stay Dead, The Hard Man και Marks Brothers, αλλά και τις ευχετήριες κάρτες διασήμων ανθρώπων του ποδοσφαίρου - και όχι μόνο - της εποχής. Μοναδικό πραγματικά!

O Roy της Melchester - Μέρος 3ο

Ο καλός φίλος Νίκος Νικολαΐδης γράφει ένα εξαιρετικό βιβλίο για τα καλύτερα χρόνια της Melchester (1971-1976) και μου έκανε την τιμή να επιτρέψει την δημοσίευσή του από το blog σε συνέχειες. Πάμε λοιπόν για το 3ο μέρος...


Σίγουρα αρκετοί φίλαθλοι θα παραξενεύτηκαν όταν με είδαν μαζί με τη μνηστή και το μέλλοντα πεθερό μου να βρίσκομαι στην εξέδρα του γηπέδου της Westbank, μεσοβδόμαδα για να παρακολουθήσω μία συνάντηση πρωταθλήματος β’ κατηγορίας.
Στόχος μας ήταν να εκτιμήσουμε τα προσόντα του σέντερ μπακ της γηπεδούχου Ralf Derry, καθώς και την δυνατότητα μετεγγραφής του στη Melchester.
Ο Ralf έδειχνε γεροδεμένο παιδί, όμως σίγουρα χρειαζόταν πολλά περισσότερα στοιχεία για να είναι απαραίτητος στην ομάδα μας. Πάντως, όποτε η άμυνά του αντιμετώπιζε πίεση, είχε καθοριστικές επεμβάσεις που αρχικά τουλάχιστον εντυπωσίασαν το Ben. Ο Derry ήταν φιλόδοξος παίκτης, με βλέψεις από ότι μας είπαν, να αγωνισθεί σε σύλλογο πρώτης κατηγορίας και αυτό διακρινόταν στο παιχνίδι του. Όμως παρά τις προσπάθειες του κάτι έλειπε για να τον χαρακτηρίσουμε κατάλληλο για τη Rovers. –« Του λείπει ο Baxter. Έπαιζαν μαζί ως ερασιτέχνες και από τότε που χώρισαν δεν πέτυχαν να διακριθούν ιδιαίτερα. Ο ένας είναι απαραίτητος στον άλλο», είπα βασισμένος στα στοιχεία που είχα μελετήσει. Και ο Ben συμφώνησε μαζί μου. –« Παραείναι έξυπνες οι ενέργειες του για τους υπόλοιπους συμπαίκτες του» παρατήρησε, ενώ το παιχνίδι εξελισσόταν ακόμη.
Μετά τη λήξη, βρεθήκαμε στα αποδυτήρια του γηπέδου για να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες. Ο Derry εμφανίσθηκε ενθουσιασμένος με την προοπτική να υπογράψει στους «Rovers» –«Και βέβαια δέχομαι» είπε. «Είναι ευκαιρία να παίξω πάλι με το Noel. Τα πηγαίναμε μια χαρά οι δυο μας!». Ο πρόεδρος της Westbank δεν είχε αντίρρηση και έτσι μέσα σε λίγα λεπτά δώσαμε τα χέρια. Επιστρέφοντας στο Melchester σκεφθήκαμε να πάμε κατευθείαν στο σπίτι του Baxter για να του ανακοινώσουμε τα ευχάριστα.
Η σπιτονοικοκυρά του που μας άνοιξε είχε εντούτοις αναπάντεχα νέα. –«Δεν τον έχω δει από χθές. Μου άφησε όμως αυτό το γράμμα για σας…» Διαβάζοντας το περιεχόμενο ο Ben σχεδόν χλώμιασε. –« Γράφει ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά το ποδόσφαιρο και πάει κάπου να σκεφθεί για το μέλλον του».
Την επόμενη, ο Derry κατέφθασε χαρούμενος στα γραφεία μας αλλά μόλις έμαθε από την Penny τα συμβάντα περίπου απογοητεύθηκε. Ο Noel του είπα, είχε αγοράσει πρόσφατα ένα τροχόσπιτο και μ’αυτό αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση. Έτσι τα πράγματα περιπλέκονταν ενόψει του δεύτερου αγώνα της ομάδας, εκτός έδρας. Ο Ben είχε αποφασίσει να καταρτίσει την ενδεκάδα ακριβώς την τελευταία στιγμή, ελπίζοντας ότι θα ξαναγύριζε ο «εξαφανισμένος» παίκτης. Όλοι μας απορούσαμε με τη στάση του. Η μετεγγραφή του Ralf Derry είχε μεταδοθεί από όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και είχε γραφτεί στις εφημερίδες. Εκείνος δεν είχε ακούσει τίποτα;

Βέβαια εάν τότε γνωρίζαμε που ήταν ο Baxter, δε θα αναρωτιόμαστε. Απομονωμένος σε μία ερημιά, εφοδιαζόμενος με φαγώσιμα από έναν ηλικιωμένο έμπορο ψιλικών και χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο, τι θα μπορούσε να έχει μάθει;
Προσωπικά, είχα πραγματικά ξαφνιαστεί με την επιλογή του. Περίμενα πως θα έκανε…τούμπες μόλις άκουγε ότι πήραμε τον κολλητό του. Ο Ben μάλιστα έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει αγγελία αναζήτησης, κάτι αρκετά υπερβολικό αφού θα μπορούσε να δημιουργήσει εύλογα ερωτηματικά στην κοινή γνώμη. Ήταν αποφασισμένος όμως να το ριψοκινδυνεύσει…Ο Derry από την πλευρά του ανυπομονούσε να ξαναβρεθεί με το φίλο του. «Μακάρι να εμφανισθεί. Υπέγραψα στη Melchester επειδή θα έπαιζα πάλι μαζί του» μας είπε στη διάρκεια της τελευταίας εβδομαδιαίας προπόνησης. Καθώς εγώ παρατηρούσα το παιχνίδι του, ο γυμναστής μας ο Taffy Morgan δίπλα μου, φάνηκε πολύ συγκρατημένος. «Θέλω να δω πως θα παίζει μαζί με το Noel και τότε θα βγάλω τα συμπεράσματα μου. Μόνος του, μάλλον δε δείχνει ικανός να γεμίσει τα κενά της άμυνάς μας.»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ο Ρόι, ο τερματοφύλακας-γιατρός, ο… χρυσόμαλλος Τζόλε!

"Τότε τα αγόρια μεγάλωναν με τον «Ρόι της Μέλτσεστερ» από το «Αγόρι» και τον «τερματοφύλακα-γιατρό» από το «Τρουένο», νομίζοντας ότι τέτοιες ιστορίες με Αγγλους φορ να σκοράρουν ηρωικά γκολ και γκολκίπερ να κάνουν αποκρούσεις και στην επόμενη φάση να δίνουν τη νίκη στην ομάδα τους ήταν τόσο γοητευτικά μα υπερβολικά παραμύθια".

Διαβάστε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Χρήστου Μεγγλίδη με αφορμή τον εντυπωσιακό τελικό Κυπέλλου Ελλάδας εδώ

www.redplanet.gr

The Great Melchester Massacre

Most of us can recall (vividly) key childhood traumas that marked us, shaped us, and that (occasionally) return in the deep dark of the night to haunt us: The death of a pet; the unwanted attentions of school bullies; the flying monkeys from Wizard of Oz etc.

For me, however, the key moment when the child gave way to the man (or at least the older child) was the 19th of July, 1986, when 8 members of a fictional football team lost their lives to a suicide bomber in the (equally fictional) Middle-Eastern state of Basran.

Έρχεται: The Best of Roy of the Rovers: 1970s

Μετά το πολύ επιτυχημένο The Best of Roy of the Rovers: 1980s έρχεται η 2η έκδοση της σειράς με αγαπημένες ιστορίες από τη 10ετία του '70 στις 21 Ιουνίου 2009. Η ανακοίνωση των Titan Books αναφέρει:

"This title celebrates another momentous decade in the career of soccer's greatest player, Roy Race, as he competes to win the GBP 30,000 Goal Rush Challenge, teaches how to play American Football, tackles the problem of hooliganism head on and struggles to control Melchester's latest signing - the fiery, arrogant but highly talented Paco Diaz. This volume also features a selection of features and articles taken from the original "Roy of the Rover" comic, including a 2 page feature written by Eric Morecambe. Also included is a selection of period ads for legendary toys including Chopper, Dinky, Corgi and a variety of Kellogg's long defunct breakfast cereals."

Παραγγείλετε το εδώ

Melchester Rovers Kits 1956–2001 (Complete)

Διαβάστε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στις κλασσικές εμφανίσεις της Μelchester από το 1956 έως το 2001 εδώ *updated*

A nostalgic tribute to Roy of the Rovers

Dear “Racey Rocket” fans,

I had many highlights as a young boy and was heavily influenced by sport when growing up. It was by accident one Saturday morning when accompanying my grandparents to a 2nd hand book store which they visited every Saturday that I came across a magazine called Shoot. The magazine cover instantly caught my eye and from then onwards it was a love story which made me have wild imaginations of also being idolised one day as “Roy”. Thinking about it now makes me laugh but just picture a small boy reading this magazine week in week out and you will understand its influence on my memory and childhood.

Ο Rob Davies επιστρέφει...

...και "ανέβασε" στο blog του το strip από το Roy of the Rovers Monthly #6. Aπολάυστε το εδώ

O Roy της Melchester - Μέρος 2ο

Ο καλός φίλος Νίκος Νικολαΐδης γράφει ένα εξαιρετικό βιβλίο για τα καλύτερα χρόνια της Melchester (1971-1976) και μου έκανε την τιμή να επιτρέψει την δημοσίευσή του από το blog σε συνέχειες. Πάμε λοιπόν στο 2ο μέρος...


« Γιατί λείπουν από το πλάνο οι Cooper και Millar ;» διερωτήθηκε η Penny και τότε της γνωστοποίησα την απόφαση τους να εγκαταλείψουν το ποδόσφαιρο για να ασχοληθούν επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική!

Το αστείο στην υπόθεση ήταν πως αφορμή για την επιλογή εκείνη των δύο παικτών είχε σταθεί η κατασκευή του νέου μου σπιτιού. Καθώς η οικονόμος μου μας υποδέχθηκε για ένα τσάϊ, η Penny βρήκε την ευκαιρία –σα γυναίκα- να παρατηρήσει τη διακόσμηση του σαλονιού. –«Όλα τα πρόβλεψαν ο Cooper και ο Millar όταν συμβούλευσαν το Ρόϋ να εξοπλίσει αυτό το σπίτι»
είπε η κυρία Tanner και τότε σκέφθηκα πως η επιθυμία μου είχε γίνει η αιτία να χάσουμε δύο έμπειρους παίκτες…

Στην πρώτη προπόνηση της χρονιάς ο Ben μου δήλωσε ότι είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει σαν αριστερό ακραίο αμυντικό το 19χρονο τότε Noel Baxter, που τα είχε καταφέρει περίφημα την προηγούμενη σεζόν με την αναπληρωματική ομάδα. Καλωσόρισα το νεαρό και του ευχήθηκα να εκμεταλλευτεί οπωσδήποτε τη σπουδαία ευκαιρία που του παρουσιαζόταν.
Ωστόσο οι οπαδοί μας φάνηκαν ιδιαίτερα ανήσυχοι στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, όταν υποδεχθήκαμε τη Milboro. Θυμάμαι ότι ξεκινήσαμε επιθετικά, με πολύ καλή απόδοση στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, έως ότου ήρθε η στιγμή να δοκιμασθεί και η άμυνά μας. Καθώς λοιπόν ο Baxter προσπαθούσε να «μπει» στο ματς, βρέθηκε μπροστά σε ένα απρόβλεπτο εμπόδιο, την υπερπροστασία του Lofty Peak!

Ο γιγαντόσωμος σέντερ χαφ μας θεωρούσε σκόπιμο να βρίσκεται συνεχώς δίπλα του και να επεμβαίνει ακαριαία σε κάθε φάση, περιορίζοντας του όμως έτσι τις πρωτοβουλίες. Ώσπου, το κακό έγινε! Σε μία επικίνδυνη κατεβασιά των αντιπάλων μας, οι δύο τους συγκρούσθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν να επωφεληθεί ένας παίκτης της Milboro, που «κεραυνοβόλησε» από κοντά το δύστυχο Tubby!

Μάλιστα οι αποδοκιμασίες των φιλάθλων μας που δεν είχαν δει με καλό μάτι την αλλαγή στο αμυντικό σχήμα της ομάδος, ήταν τόσο έντονες που χρειάσθηκε η επέμβασή μου για να συγκρατήσω τον οξύθυμο Giles, πριν τα βάλει με όλο τον κόσμο. Ζήτησα παράλληλα από τον Peak να ελαττώσει τις επεμβάσεις του προς την αριστερή πλευρά, έτσι ώστε να ελευθερωθεί ο Noel από την ασφυκτική του παρουσία.

Το άσχημο ήταν πως δεν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος για την προσαρμογή των παικτών και έτσι η οπισθοφυλακή μας έδειχνε να έχει περίπου…τα χάλια της! Στην επόμενη κιόλας φάση ο Baxter κοντρολάρισε τη μπάλα άψογα, όμως η πάσα του προς το Lofty –που είχε αλλάξει θέση- ήταν κακή και μοιραία δεχθήκαμε και δεύτερο τέρμα… Μη χάνοντας άλλο χρόνο άσκοπα, ο Ben έσπευσε να αντικαταστήσει το Noel με τον αναπληρωματικό White. Επίσης τράβηξε πίσω τον Croydon, σε μία προσπάθεια να συμμαζέψει τα πράγματα, όμως δυστυχώς η κατάσταση δεν άλλαξε. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Chalkie να «βουλώσει» τα κενά, το αποτέλεσμα παρέμεινε ως τη λήξη. Είχαμε χάσει τον πρώτο αγώνα της περιόδου και μάλιστα εντός έδρας !

Στα αποδυτήρια ο Lofty έσπευσε να υπερασπισθεί τον Noel, που όμως είχε ήδη εξαφανισθεί. Όταν αργότερα μπήκαμε μαζί με το Ben στα γραφεία δεν προσέξαμε πως ο νεαρός καθόταν στην προεδρική πολυθρόνα με γυρισμένη την πλάτη προς εμάς. Έτσι μας άκουσε να συζητάμε για το πρόβλημα της άμυνας που θα λυνόταν μόνο με μία ακριβή μετεγγραφή και προφανώς απογοητεύθηκε, αφού θεώρησε εύλογα ότι δεν είχε πολλές πιθανότητες να καθιερωθεί.

Ωστόσο η έρευνα αγοράς που επιχείρησε με πολύ όρεξη η Penny τις επόμενες ημέρες, δεν έδειχνε να οδηγεί πουθενά και σ’αυτό συμφώνησε και ο Ben ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στις σχετικές προσφορές. Ο λόγος ήταν πως όλες οι ομάδες εκείνη την εποχή αναζητούσαν ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Τότε μου ήρθε η ιδέα να κοιτάξω τον ατομικό φάκελο του ίδιου του Baxter. Ισως εκεί σκέφθηκα, να βρισκόταν η λύση στο πρόβλημά μας…

<<Συνεχίζεται>>

Can you remember Roy of the Rovers?

Can you remember reading your first ever copy of the iconic Roy of the Rovers? I certainly can! Here are a few things you might not have known about the classic comic strip.

For those unfamiliar with Roy Race and for those who may have forgotten what all the fuss was about here’s a quick recap on the classic cartoon.

1. Roy of the Rovers first appeared in 1954 in Tiger magazine. The cartoon’s protagonist Roy Race was the star player of Melchester Rovers and soon became an idol to millions.

2. Roy eventually graduated to his own Roy of the Rovers comic, launched in 1976, which also featured football-based strips such as Billy’s Boots, Hot Shot Hamish and Goalkeeper.

3. Strips have also appeared in the now defunct Today newspaper, as well as weekly football mag Shoot! and the Match of the Day magazine.

4. Roy’s footballing career lasted almost 40 years, eventually ending in tragedy in 1993 when a helicopter accident led to the amputation of his foot.

5. According to the official Roy of the Rovers website on this day (March 23) 1963 Roy “make my debut for England against Caragua and soon after the start I put an easy chance over the crossbar!”

6. In the late 1980s, before it featured the actual Roy of the Rovers strip, Shoot! magazine regularly featured ‘Ray of the Rangers’, a spin-off cartoon. Another spin-off is Viz magazine’s Billy the Fish, which revolves around the fortunes of Fulchester United goalkeeper Billy, a fish with a human head.

7. In 1990 Roy Race teamed up with Gary Lineker to release a record titled Europe United. It was described in the comic as ‘a hot rocking heavy metal rap’, and failed to make the Top 40.

8. A number of Melchester Rovers Subbuteo teams were produced in the 80s and 90s, and there was also an official Roy of the Rovers board game, pineapple-flavoured chew and computer game.

9. Roy Race made a guest appearance on TV sports quiz They Think It’s All Over in 1999, but only as a cardboard cut out.

10. Real life footballers to have appeared in Roy of the Rovers include Bob Wilson, Emlyn Hughes, Sir Alf Ramsey and Trevor Francis, while other celebs featured in the cartoon include Martin Kemp, Geoff Boycott and Des Lynam.

www.footie.co.za

They think it's all over – but not for Racey

Author: Cole Morton meets Roy of the Rovers

But the fans who screamed for him wore football scarves, carried rattles and had a remarkable talent for dissecting a game in the split second it took for the ball to travel from his boot to the goal. "It's Racey's Rocket!" Even now, as he nods a greeting, the thoughts of the two dog walkers who have also stopped to watch the game seem to float above their heads in unfeasibly long speech bubbles. "Oh I say, the striker's through on the goalie and if he can just ... hang on, isn't that old Racey over there, talking to a gentleman of the press?" "Yes, I wonder if he has revealed anything about his life, now that the comic in which he starred for 40 years and which sold nearly half a million copies a week at its peak is to be reintroduced to the news-stands?"

O Roy της Melchester - Μέρος 1ο

Ο καλός φίλος Νίκος Νικολαΐδης γράφει ένα εξαιρετικό βιβλίο για τα καλύτερα χρόνια της Melchester (1971-1976) και μου έκανε την τιμή να επιτρέψει την δημοσίευσή του από το blog σε συνέχειες. Πάμε λοιπόν...




Εισαγωγή

Ονομάζομαι Roy Race και γεννήθηκα το 1937 σε μία εργατική συνοικία του Melchester, στη βόρεια Αγγλία. Ανδρώθηκα παίζοντας ποδόσφαιρο στις γειτονιές, πλάϊ στις όχθες του ποταμού Mel και φλέρταρα βολτάροντας στα δρομάκια του πάρκου της πόλης…Πέρα όμως από τους εφηβικούς μου έρωτες, μία ήταν η μεγάλη μου αγάπη την οποία δεν πρόδωσα ποτέ μου! Ήταν φυσικά η «στρογγυλή θεά», η μπάλα, στην οποία αφιέρωσα κυριολεκτικά όλη μου τη ζωή. Μεγάλωσα, παντρεύτηκα τη λατρεμένη μου Penny Laine, δημιούργησα οικογένεια και έκανα τρία παιδιά, που έχουν ιδιαίτερη θέση στη ζωή και την καρδιά μου, όμως ποτέ δεν εγκατέλειψα την ομάδα μου. Από το Νοέμβριο του 1954, που μαζί με τον κολλητό μου “Blackie” Gray υπέγραψα για πρώτη φορά στους “Rovers”, μετά από παρότρυνση του συχωρεμένου πια Alf Leeds, έως και σήμερα, που έχω αναλάβει τη γενική διεύθυνση του κλαμπ.
Στα 39 χρόνια της αγωνιστικής μου δράσης-εγκατέλειψα τα γήπεδα το 1993 σε ηλικία 56 ετών, μετά από το τραγικό δυστύχημα που μου κόστισε την απώλεια του αριστερού μου ποδιού, όπως πολλοί από σας θα θυμούνται-μία χρονική περίοδος θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου. Ήταν εκείνο το διάστημα που ο σύλλογος μας ενισχύθηκε με την προσθήκη νεαρών , διψασμένων για διακρίσεις παικτών, στις θέσεις κάποιων βετεράνων που αποχώρησαν και με τη στιβαρή καθοδήγηση του Ben Galloway και του Tony Storme, φθάσαμε στην κορυφή των διακρίσεων μας!
Αυτή λοιπόν την εποχή διάλεξα να σας διηγηθώ όταν μου έγινε η πρόταση να καταγράψω τα…απομνημονεύματά μου.
Δέχθηκα ευχαρίστως με την πεποίθηση ότι όσα διαβάσετε στις επόμενες σελίδες θα σας βοηθήσουν να θυμηθείτε και να διδαχθείτε από τη μαγεία, που κάποτε ομόρφυνε την παιδικότητά σας…



Ο δικός σας Roy.

-----------------
-----------------

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο

Μια επιλογή που ταράζει τα νερά.

Το Φθινόπωρο του 1971 βρισκόμουν σε μία ιδιαίτερη κατάσταση όσον αφορούσε στα προσωπικά μου, καθώς η μνηστή μου είχε αντιληφθεί την απόλυτη προσήλωση μου στις υποχρεώσεις της ομάδας και αυτό ήταν δυνατό να επηρεάσει καθοριστικά τη σχέση μου μαζί της. Για πρώτη φορά στα αρκετά χρόνια της γνωριμίας μας χρειαζόταν να προσπαθήσω πολύ για να κρατήσω τις αναγκαίες ισορροπίες, σε μια ηλικία (ήμουν τότε σχεδόν 35 ετών) που άλλοι είχαν δημιουργήσει ήδη οικογένεια.

Βέβαια το γεγονός ότι το νέο μου σπίτι είχε πια ετοιμασθεί στα προάστια της πόλης, έδινε και στους δυο μας την δυνατότητα μελλοντικής συμβίωσης και ενίσχυε τη βεβαιότητα για μια κοινή πορεία.

Αλλά και οι Rovers βρίσκονταν σε δύσκολη καμπή, αφού μετά από μία εποχή μεγάλων διακρίσεων είχε φθάσει η κρίσιμη ώρα της ανανέωσης. Δύο- τρεις νέοι παίκτες που είχαν προωθηθεί στην βασική ενδεκάδα τις προηγούμενες χρονιές διεκδικούσαν πλέον τη μονιμοποίησή τους στο αγωνιστικό σχήμα, ενώ η αποχώρηση δύο βασικών αμυντικών προκαλούσε επιπρόσθετη ανησυχία.

Κι όλα αυτά με απασχολούσαν ακόμη και τη στιγμή που χάζευα την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία της ομάδας, ενόψει της νέας περιόδου 1971-72, που θα χάριζα στην Penny για να κοσμήσει το γραφείο της , αυτό της γραμματέως του συλλόγου.

Όρθιοι πόζαραν οι Taffy Morgan (γυμναστής), Eddie Eager, “Chalkie” White, Chris Dylan, Tubby Morton, Lofty Peak, Goeff Giles, Ben Galloway (μάνατζερ) και καθιστοί οι Terry West, “Blackie” Gray, εγώ, Jumbo Trudgeon, Vernon Eliot και Andy Croydon, το σύνολο δηλαδή του έμψυχου δυναμικού της πρώτης ομάδας.

(Συνεχίζεται)

O Roy επιστρέφει!!!!

Η πρώτη έκδοση Roy of the Rovers μετά από 14 χρόνια είναι γεγονός. 1η Απριλίου κυκλοφορεί μια επανέκδοση αγαπημένων ιστοριών από τα 80s, που, αν αποδόσει τα προβλεπόμενα, ίσως προαναγγείλει την επιστροφή του ήρωά μας με νέες περπέτειες.

Διαβάστε τι γράφει η Daily Mail:

"Forget The Damned United. There's another fictional account of a famous football manager's life about to jostle for position in the nation's consciousness once more and you can guarantee this particular hero's family are not about to cry foul over his depiction.

In fact, for many thirtysomethings and above, the life and times of Brian Clough pale into insignificance when compared to those of a man whose footballing c.v. includes winning every honour in the game - on several occasions - surviving a 1981 assassination attempt, seeing six team-mates murdered in a bus attack by 'Basranian terrorists' in 1986 and even the loss of his left foot in 1993 - a travesty after which even he was forced to hang up his boots.

But then Roy Race, aka Roy of the Rovers, who first appeared in the Tiger comic in 1954, is for so many the ultimate footballing icon. Or at least that's how copyright holders Egmont Publishing are hoping he is still seen as they prepare to launch him back on to the nation's newsstands for the first time in 14 years.

A 64-page special edition comic, comprising strips of Roy and other characters from the Eighties, will grace the shelves of WH Smith for a 12-week period from April Fool's Day. But for Egmont, it will be no joking matter.

They are using the print run as an acid test of just how much 'Racey' and other two-dimensional heroes such as Billy 'Billy's Boots' Dane, Tommy 'Tommy's Troubles' Barnes and Kevin 'Mighty Mouse' Mouse, are still loved by their former readers and their children.

'We keep our classic characters under review all the time, to see what scope there is for their development,' explained Egmont's Melanie Leggett.

'Roy is without doubt one of the most, if not the most, popular, so it's exciting for us to see how well this goes.

'We've been very careful to stay as close to the original as possible and are even putting it out on specially produced tactile paper, just to ensure the reader is propelled straight back into his - or her - own childhood.'
Roy of the Rovers

And it is difficult not to be. A flick through an advanced copy and the memories come flooding back. The classic red-and-yellow Melchester Rovers strips (Race and Co seemed to change them even more than England back in the day), the classic, last-minute, left-foot finishes (into the top corner, naturally) and teammates such as Blackie Gray, Vic Guthrie and Paco Diaz (always a rich mix of nationalities) were just the start of it.

There is even a cartoon of a youthful-looking Gary Lineker, drawn for his 'Go For Goal with Gary Lineker' quiz page. Unfortunately there is no sign of fellow 'real' personalities Bob Wilson and Emlyn Hughes (brought out of retirement to play for Melchester in 1985), Geoff Boycott (long-time Melchester chairman) and Sir Alf Ramsey (caretaker Melchester manager while Roy was in his coma). And as for the storyline which saw Spandau Ballet duo Martin Kemp and Steve Norman don the famous redand- yellow strip, well, perhaps that is best forgotten, after all.

But did the players of the day appreciate Roy grabbing all the, at least fictional, glory? 'Roy of the Rovers is a national treasure, which I remember reading in the Eighties, so I am delighted to see it being bought back to newsstands,' said Chris Waddle. 'Roy was a great player who kids and adults will enjoy reading about again . I'll definitely be grabbing a copy.'

As, no doubt, will the fans, caught up in the current thirst for Seventies and Eighties nostalgia, who have helped revive demand for all things Melchester over the past few years.

A few minutes' surfing the web offers the chance to buy various replica Rovers shirts, a Melchester Subbuteo team (£21.39 on eBay last night, plus shipping from the USA - yes, the USA!) and The Bumper Book of Roy of the Rovers, published last autumn, which sold a healthy 7,000 copies.

So what next for the ultimate comic book footballing hero? A big-money film offer, perhaps? Michael Sheen, take off that baggy green jumper . . ."

Το Αγόρι, το Μπλεκ και μια σοκολάτα...

Για τους νεότερους πιθανότατα οι παρακάτω ιστορίες δεν σημαίνουν τίποτε, όμως σε όσους βρίσκονται γύρω στα 35 και μεγάλωσαν διαβάζοντας κόμικς στη δεκαετία του ’80, ίσως το θέμα αυτό να φέρει στο νου γλυκές αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας. Τότε που οι περισσότεροι ονειρευόμαστε να γίνουμε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές για να σκίζουμε τα δίχτυα όπως ο Χάμις, να κερδίζουμε τίτλους και δόξα όπως ο Ρόι Ρέις ή να κάνουμε ηρωικές αποκρούσεις σαν τον Μπεν Λήπερ.

O Rob Davies για το Roy of the Rovers

O Rob Davies, καλλιτέχνης που σκίτσαρε το κόμικ στριπ του Roy of the Rovers Monthly, σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, γεμάτο αναμνήσεις...

http://dinlos.blogspot.com/2009/03/roy-of-rovers-monthly.html

O Roy της Melchester

Ο καλός φίλος Νίκος Νικολαϊδης γράφει ένα μυθιστόρημα βασισμένο στις περιπέτειες του Roy της Melchester στα χρόνια 1971-76, που πολλοί θεωρούν τα καλύτερα στην "ιστορία" της ομάδας. Το πρώτο δείγμα ακολουθεί...